Κυριακή 22 Αυγούστου 2021

Nησσάκι, Οι κρυφές παραλίες της Κέρκυρας

 

  Ένα νησί που δε σταμάτα ποτέ να εμπνέει τους ανθρώπους της τέχνης με τα τοπία και την ομορφία του, έχοντας και το ίδιο δημιουργικό χαρακτήρα ανεξίτηλο ανα τους αιώνες. Από τον Διονύσιο Σολωμό μέχρι τον Edward Lear γέμισε φως, χρώμα και ζωή δίνοντας πνοή σε όλους του τομείς των τεχνών.
















Copyright  Έλενα Παπάζη


Σάββατο 7 Αυγούστου 2021

Ένα μουσείο από Χαλκό

 

Θέα από το εσωτερικό

  Το Manitoba είναι ένα ιστορικό μουσείο στο Γουίνιπεγκ του Καναδά καθώς και το μεγαλύτερο μη κερδοσκοπικό κέντρο της επαρχίας για την κληρονομιά του τόπου και την επιστήμη. Βρίσκεται κοντά στο Δημαρχείο της πόλης και σχεδιάστηκε το 1965 από τον Herbert Henry GatenbyMoody των Moody και Moore.


  Συμπεριλαμβανομένων του πλανηταρίου και της έκθεσης Science Gallery, το μουσείο επικεντρώνεται στη συλλογή, έρευνα και κοινή χρήση της ανθρώπινης και φυσικής κληρονομιάς, του πολιτισμού και του περιβάλλοντος της Μανιτόμπα.



  Χάρη στην επέκταση του χώρου που εξασφαλίστηκε με την ανακαίνιση του μουσείου, ανανεώνεται και ο χώρος των περιοδικών εκθέσεων που ερευνούν την πλούσια ιστορία του τόπου.




  Η μοντερνιστική πανεπιστημιούπολη του MCC χτίστηκε υπό την αιγίδα της καναδικής εκατονταετούς επιτροπής και είχε σχεδιαστεί για να στεγάσει το μουσείο, το Βασιλικό Μπαλέτο Γουίνιπεγκ του Καναδά και τη Συμφωνική Ορχήστρα. Μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο πολλές εγκαταστάσεις ήταν πλέον ξεπερασμένες, φθαρμένες και απαιτούν ανανέωση για να καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες.



 Το Alloway Hall κατασκευάστηκε το 1994 αλλά οι επεκτάσεις που είχαν γίνει τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν σε δυσαρμονία με τα υπόλοιπα κτίρια. Τώρα ένα διαμορφωμένο πέρασμα προσκαλεί τους πεζούς να περάσουν μέσα από την καρδιά της πανεπιστημιούπολης, με δελεαστική θέα στα κτίρια του πολιτισμού και των τεχνών.


  Κατά μήκος του διαδρόμου, ο βυθισμένος Steinkopf Garden προσφέρει μια ήσυχη όαση για παύση και ανάπαυση. Ο γραμμικός κήπος περιλαμβάνει καταρράκτες και δέντρα. Το ανακαινισμένο Alloway Hall ανοίγει ένα «παράθυρο» στον κήπο όπου ξεκινά η καταπράσινη οδός. Με αυτόν τον τρόπο, το Alloway Hall καλεί τους πεζούς να μπορέσουν να δουν τις τρέχουσες εκθέσεις στο εσωτερικό του.

  Η ορθογώνια προσθήκη ανοίγει τον χώρο οριζόντια και κάθετα. Με αυτήν την απλή φόρμα, συγκεντρώσεις για εκδηλώσεις μπορούν να φιλοξενηθούν άνετα. Ο πολυλειτουργικός χώρος παρέχει επιπλέον έσοδα για το μουσείο διευκολύνοντας τη φιλοξενία για ένα ευρύτερο φάσμα εκδηλώσεων, αυξάνοντας τον αριθμό των επισκεπτών.



  Το μουσείο επικεντρώνεται στην ιστορία και περιλαμβάνει τον πολιτισμό, τη φύση, την επιστήμη, την τεχνολογία και τον ήχο καθώς και την κίνηση των παραστατικών τεχνών. Σκυρόδεμα, πέτρα και χαλκός είναι τα βασικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, υλικά που αποκτούν πατίνα με την πάροδο του χρόνου, συνδέοντας το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον του μουσείου, που ανακαινισμένο και ανανεωμένο θα συνεχίσει τη ζωτική πολιτιστική του αποστολή για τις μελλοντικές γενιές.


 









Τετάρτη 4 Αυγούστου 2021

Συντήρηση ελαιογραφίας Οδυσσεα Φωκά 1857-1946




Οδυσσέας Φωκάς (Κλαστόρι Ρουμανίας, 1857 - Αθήνα, 1946) τοπιογραφία. Ιδιωτική συλλογη.

  Γεννήθηκε το 1857 στη Ρουμανία και τo 1876 πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει νομικά, κατά επιθυμία των γονέων του. Αργότερα ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής στις ελεύθερες ακαδημίες του Παρισιού με δασκάλους τον Karl Cartier, 1855-1925 και τον Raphaël Collin, 1850-1916

 Το 1885 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και άρχισε να εργάζεται ως εικονογράφος στο περιοδικό Το Άστυ και την εφημερίδα Ακρόπολη. Στα «Ολύμπια» του 1888 τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο, ενώ συμμετείχε ξανά στον ίδιο διαγωνισμό και το 1896. Στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1900 τιμήθηκε επίσης με χάλκινο μετάλλιο.

 Από το 1900 έως το 1940, συμμετείχε σε πολλές καλλιτεχνικές εκθέσεις στην Αθήνα. Το 1902 εξέθεσε έργα του στη Σμύρνη, ενώ το 1905 και το 1909 πραγματοποίησε εκθέσεις στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Από το 1907 έως το 1910 έζησε –για οικογενειακούς λόγους– στη Ρουμανία, όπου και εξέθεσε έργα του. Ο Φωκάς, αν και μαθήτευσε κοντά σε εκπροσώπους του αποκαλούμενου γαλλικού ακαδημαϊσμού, εντούτοις με τα έργα του εισήγαγε τον ιμπρεσιονισμό στην Ελλάδα ενώ θεωρείται ως πρωτοπόρος και τολμηρός στις δημιουργίες του. Οι τοπιογραφίες του διακρίνονται για την ευαισθησία τους και το διάχυτο φως, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα σκοτεινά χρώματα των ακαδημαϊστών. Σημαντικές πηγές του έργου του αποτέλεσαν τα τοπία της Αττικής και της Ρουμανίας. Το 1917 και το 1919 συμμετείχε σε εκθέσεις της Ομάδας Τέχνη του Νικόλαου Λύτρα χωρίς όμως ποτέ να γίνει μέλος της.

 Από το 1915 μέχρι και το τέλος της ζωής του υπήρξε συντηρητής και επιμελητής στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Επίσης, υπήρξε μέλος και για πολλά χρόνια πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών και άλλων καλλιτεχνικών επιτροπών. Με τη διαθήκη του παραχώρησε στην Εθνική Πινακοθήκη 92 έργα της συλλογής του, μαζί με ένα ακίνητο στην Καλλιθέα και μια πολυκατοικία στο Παρίσι.


Μετά τη συντήρηση




Παγωμένο τοπίο με σπίτια










Πηγές


Ζωγραφίζοντας στην Κέρκυρα. Παράρτημα Κέρκυρας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου - Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 77.



 Copyright Έλενα Παπάζη