 |
| Χωρική που πλέκει |
Ο Στέφανος Σγούρος γεννήθηκε το 1924 στην Κορακιάνα Κέρκυρας. Εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια και μαγεύτηκε από την ομορφιά του κερκυραϊκού τοπίου, κοντά στον μεγάλο του δάσκαλο Διονύσιο Σγούρο(1887-1977).
Ο ζωγράφος έζησε μέσα σε όλες τις δυσκολίες της γεννιάς του. Πέρασε τα σκοτεινά χρόνια της ιταλογερμανικής κατοχής, κυρίως στη Κορακιάνα όπου, μέσα από τα διαβάσματα του μυήθηκε στις ριζοσπαστικές ιδέες του καιρού του, και πίστεψε στη μεγάλη ιδέα για έναν καλύτερο κόσμο.
 |
| Πορτόνι αρχοντικού Βαρουχα, 2001 |
Αν και είχε ξεδιπλώσει ήδη το πηγαίο του ταλέντο, μόλις απόλυθηκε από τον ελληνικό στρατό, σπούδασε ζωγραφική στο ινστιτούτο Volonta της Ρώμης, από το οποίο αποφοίτησε με τιμητικούς τίτλους το 1952. Έκτοτε εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Κέρκυρα και δεν την εγκατέλειψε ποτέ.
Εκτός από την ενασχόληση του με τη ζωγραφική υπήρξε και από τους πρώτους ιδρυτές της φιλαρμονικής Κορακιάνας και διετέλεσε αντιπρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου της.
 |
| Το ρολόι του παλαιού φρουρίου, 2003 |
Υπερήφανος για τη κερκυραϊκή του ταυτότητα με τη μεγάλη βαρύτητα της παρακαταθήκης του τόπου του, υπήρξε πιστός και αξιόπιστος συνεχιστής της κερκυραικής Σχολής υδατογραφίας, αλλά και της ελαιογραφίας, καθώς και της κερκυραϊκής αγιογραφίας, που μετρά τρεις πολύ δημιουργικούς αιώνες ζωής, με δεκάδες εκκλησίες του νησιού να είναι ιστορημένες από εκείνον.
Γέννημα θρέμα της κερκυραϊκής υπαίθρου, δεν την απαρνήθηκε ποτέ του και απαθανάτησε τις όψεις του αγροτικού κόσμου της Κέρκυρας και του καθημερινού αγώνα της επιβίωσης του. Η λατρεία του για τη κερκυραϊκή φύση την αρχιτεκτονική του νησιού μας, για την ηρεμία που αυτές αντανακλούν, καθώς και τον αρμονικό διάλογο που αναπτύσσεται μεταξύ τους, αποδίδεται με απαράμιλλη ακρίβεια και καθαρότητα στις υδατογραφίες του που καθρευτίζουν τα κύρια στοιχεία της προσωπικότητας του.
 |
| Μανδρακίνα, 1992 |
Ως ανήσυχο πνεύμα καταπιάστηκε και με τη τέχνη του λόγου και δημιούργησε αξιόλογο συγγραφικό έργο. Δημοσίευσε τα ποιητικά έργα Η Βοσκοπούλα(1948) και Τα Τραγούδια της Μοναξιάς(1960), καθώς και τα θεωρητικά κείμενα Επαγγελματισμός και τέχνη (1981), Τέχνη και Καλλιτέχνες στον κοινωνικό χώρο (1983), όπου διατυπώνονται οι απόψεις του για τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη. Με τα βιβλία του Υδατογραφία(1995) και Η Ζωγραφική των Λέξεων(2003) θέλησε να μεταλαμπαδεύσει τις πολύτιμες γνώσεις του.
πηγές
Πινακοθήκη δήμου Κέρκυρας, Στέφανος Σγούρος, Αναδρομική
