Η Αρτεμίζια ήταν κόρη του ζωγράφου Οράτσιο Τζεντιλέσκι, μαθήτευσε δίπλα στον πατέρα της στη Ρώμη.
Το 1611 ο συνεργάτης του πατέρα της ζωγράφος Αγκουστίνο Τάσσι βίασε την Αρτεμίζια και εν συνεχεία της υποσχέθηκε γάμο, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχιση των ερωτικών τους σχέσεων. Η υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε και, εννέα μήνες μετά τον βιασμό, ο Τζεντιλέσκι κίνησε δίωξη κατά του Τάσσι ο οποίος, ύστερα από επτάμηνη δίκη, καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους. Ωστόσο οι ανακριτές την είχαν υποβάλει σε εξευτελιστικές εξετάσεις και την απείλησαν πως θα συνέθλιβαν τα δάχτυλά της αν δεν ομολογούσε τα ψέματά της.
Η ζωγράφος υπέμεινε τα βασανιστήρια και δεν σταμάτησε να υποστηρίζει το δίκιο της. Οι μάρτυρες, από την άλλη, την περιέγραψαν ως γυναίκα φιλήσυχη και αφοσιωμένη στη δουλειά της, ενώ σχεδόν όλοι τους κατηγόρησαν τον Τάσσι για τον βίαιο χαρακτήρα του. Έτσι, το δικαστήριο δεν μπορούσε παρά να τον καταδικάσει σε φυλάκιση. Ωστόσο, σε σύντομο χρονικό διάστημα ο βιαστής αφέθηκε ελεύθερος, αφού απολάμβανε την εύνοια και την προστασία του Βατικανού.
Ύστερα η Αρτεμίζια παντρεύτηκε τον ζωγράφο Πιεραντόνιο Στιαττέζι, εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία και είχε εξαιρετική σταδιοδρομία. Έγινε αυλική ζωγράφος, ευνοούμενη των Μεδίκων και ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της Accademia delle Arti del Disegno (Ακαδημίας των Τεχνών της Σχεδίασης). Αλλά δημιούργησε πολλά χρέη, ο γάμος της διαλύθηκε και το 1621 επέστρεψε στη Ρώμη.
Το 1630 εγκαταστάθηκε στη Νάπολη, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της, εκτός από την περίοδο της παραμονής της στην Αγγλία, όταν συνεργάστηκε και πάλι με τον πατέρα της που είχε γίνει αυλικός ζωγράφος του Καρόλου Α΄ το 1638. Ο Οράτσιο πέθανε το 1639 και η Αρτεμίζια επέστρεψε στη Νάπολη.
Το 1612 η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι φιλοτέχνησε μία πραγματικά φρικιαστική σκηνή, εμπνευσμένη από τη βιβλική Σφαγή του Ολοφέρνη από την Ιουδήθ. Η όμορφη Ισραηλίτισσα Ιουδήθ προσποιείται πως λιποτακτεί στο στρατόπεδο των Ασσυρίων που πολιορκούν την πόλη της και υπόσχεται στον στρατηγό τους Ολοφέρνη πως θα του αποκαλύψει ένα σχέδιο για τη γρήγορη υποταγή των συμπατριωτών της. Ο εχθρός, σαγηνευμένος από τα κάλλη της, την καλεί στη σκηνή του και εκείνη, με τη βοήθεια της υπηρέτριάς της, τον ακινητοποιεί και τον αποκεφαλίζει.
Το ζωγράφισε σε πολλές παραλλαγές, αλλά αυτή του Ουφίτσι είναι η εντυπωσιακότερη και είναι πολύ πιθανό να εμπνεύστηκε από την ανάμνηση του πρόσφατου τότε βιασμού της.
Πηγές
Britannica
Wikipedia
Uffizi
