Μια έκθεση μινιατούρων της Νότιας Ασίας που ανοίγει στην MK Gallery στο Milton Keynes, UK, αυτό το φθινόπωρο ( South Asian Miniature Painting and Britain, 1600 to Now , 7 Οκτωβρίου-26 Ιανουαρίου 2024) περιλαμβάνει τέσσερα αντικείμενα από τη Βασιλική Συλλογή που πρόκειται να συνεχιστεί δημόσια προβολή για πρώτη φορά. Αυτά περιλαμβάνουν μια φωτισμένη ακουαρέλα από ένα χειρόγραφο του 15ου αιώνα, που απεικονίζει την Αγία Rabia al-Adawiyya του ένατου αιώνα της Βασόρας, την πρώτη γυναίκα αγία στο Ισλάμ.
Η έκθεση συγκεντρώνει περισσότερα από 180 έργα μικρής κλίμακας που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα, τα οποία βραβεύτηκαν για τη φορητότητα και την τεχνική τους ικανότητα. Οι μινιατούρες απεικονίζουν σκηνές από ιερά και κοσμικά κείμενα, μυθολογικά πρόσωπα και πολιτικές αφηγήσεις. Οι επιμελητές Hammad Nasar και Anthony Spira θα εξερευνήσουν επίσης πώς οι μινιατούρες κατέληξαν στις συλλογές του Ηνωμένου Βασιλείου μέσω αποκτήσεων που έγιναν από τον James I στις αρχές του 17ου αιώνα και επίσης μέσω υπαλλήλων της αποικιακής εταιρείας East India Company.
Άλλα αντικείμενα της Βασιλικής Συλλογής που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά περιλαμβάνουν μια χρυσή σελίδα περσικού στίχου, γραμμένη από τον Nizami, επικό ποιητή της περσικής λογοτεχνίας και ένα εικονογραφημένο αντίγραφο του Ishqnama (Βιβλίο της Αγάπης ) ενός χειρογράφου που περιέχει 104 εικονογραφήσεις που παραγγέλθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο τελευταίος βασιλιάς του Awadh, Wajid Ali Shah (βασιλεία, 1847-56).
Εν τω μεταξύ, έργα σύγχρονων καλλιτεχνών εμπνευσμένα από τη μινιατούρα παράδοση περιλαμβάνουν επίσης το The Explosion of the Company Man (2011) της Shazia Sikander και το A Lover Waiting For His Beloved (1999) του Imran Qureshi.
Πηγές
USA Art News.com
Aπό αυτή τη χρονιά οι fans του Harry Potter θα συγκεντρωθούν στο Τόκιο, όπου θα ανοίξει τις πόρτες του το Warner Bros Studio Tour Tokyo – The Making of Harry Potter, το δεύτερο στον κόσμο μόνιμο αξιοθέατο αφιερωμένο στην κινηματογραφική μαγεία του αγαπημένου novel φαντασίας μετά από αυτό του Λονδίνου. Οι επισκέπτες θα μπορούν να δουν τα σκηνικά παραγωγής, να διασκεδάσουν με αντικείμενά τους, όπως ραβδιά και φίλτρα, και να περιπλανηθούν στον εμπορικό δρόμο Diagon Alley. Η εκδοχή του Τόκιο θα περιλαμβάνει ένα αναδημιουργημένο εσωτερικό σκηνικό ήχου κι ένα υπαίθριο backlot, ενώ θα εκτείνεται σε 30.000 τετραγωνικά μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειάζεται περίπου μισή μέρα για ναεξερευνήσετε τα πάντα!
πηγές
περιοδικό Glow
Ο Ερημίτης Κέρκυρας είναι ένα παρθένο οικοσύστημα συνολικού εμβαδού περίπου 2.000 στρεμμάτων στη βορειοανατολική Κέρκυρα, ανάμεσα στον Άγιο Στέφανο Σινιών και την παραλία Αυλάκι, ακριβώς απέναντι από τις Αλβανικές ακτές.
 |
 |
| Βρίσκεται στο τελευταίο όριο των θαλασσίων Ελληνικών συνόρων στο ιστορικό νησάκι Περιστερές (Αρχαία Πυθαία). Αμέσως μετά το νησί αρχίζουν τα Αλβανικά χωρικά ύδατα. Η πρόσβαση γίνεται με σκάφος από το Κασσιόπι της Κέρκυρας. Το νησάκι ονομάζεται και Καπαρέλι ή Τινιόζο και σηματοδοτεί το στενό επικίνδυνο πέρασμα μεταξύ Κέρκυρας και Αλβανίας. Ο φάρος κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός ενώ το 1945 επαναλειτούργησε ως αυτόματος πυρσός ασετυλίνης. Το 1982 αντικαταστάθηκαν τα φωτιστικά του μηχανήματα και λειτούργησε ως αυτόματος ηλιακός με χαρακτηριστικό μια ερυθρή αναλαμπή ανα 5'' και φωτοβολία 5 ναυτικών μιλίων. Η νησίδα έχει ένα ιδιόμορφο χρώμα και σχήμα από λευκοκίτρινο σχιστόλιθο διαβρωμένο από τα κύματα. Η θάλασσα με το κτιριο επικοινωνούσαν με σιδερένια σκάλα 15 μέτρων η οποία εχει σήμερα καταστραφεί και από εκείνο το σημείο υψωνόταν το φανάρι άλλα 16 μέτρα. Σήμερα ο φάρος δεν επιτηρείται , το κτίριο είναι ερειπωμένο και το φωτιστικό του έχει αντικατασταθει με αυτόματο φανό φωτοβολίας 5 ναυτικών μιλίων. |
Χρησιμοποιήθηκε στα χρόνια της Ενετοκρατίας για αμυντικούς λόγους και στη συνέχεια, κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας, κτίστηκε ο ύψους 9 μέτρων φάρος στη νησίδα Καπαρέλι με σκοπό την εξάλειψη κινδύνου από θαλάσσης.
 |
| Τα μαύρα σφουγγάρια του βυθού του Ερημίτη |
Ο Ερημίτης Κέρκυρας είναι ένα παρθένο οικοσύστημα πυκνής βλάστησης με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Υπολογίζεται ότι καταλαμβάνει συνολική έκταση 2.000 περίπου στρεμμάτων. Αποτελείται από παραλίες, ορμίσκους, ακρωτήρια, καθώς και και τρεις λίμνες, οι οποίες είναι γνωστές με τις ονομασίες: Άκολη, Βρωμολίμνη, Έλος Ερημίτη.
 |
| Καθόλη τη διαδρομή θα συναντήσετε χιλιάδες αράχνες |
Οι τρεις αυτές λίμνες έχουν καταγραφεί από την οργάνωση WWF Hellas στον κατάλογο των προστατευόμενων μικρών νησιωτικών υγροτόπων.
Εντός του Ερημίτη βρίσκουν καταφύγιο και ενδημούν πολλά πουλιά και άγρια θηλαστικά, μεταξύ των οποίων και τρία απειλούμενα είδη: η μεσογειακή φώκια, το ρινοδέλφινο και η σβίδρα (ή βίδρα).
συνεχίζεται...
Πηγές
φωτραφίες Έλενα Παπάζη
πληροφορίες για φάρο από το Faroi.com
Wikipedia
Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ομιλία στο βίντεο που ακολουθεί
Παραγεμίζουμε τα παιδιά με γνώσεις και αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί, είχε αναφέρει ο Ευγένιος Τριβυζάς σε μια από της ομιλίες του.
Η λέξη -λιμοκτονώ- θα εξέφραζε, θεωρώ, απόλυτα το αίσθημα που πηγάζει από τα παιδία τις στιγμές που νιώθουν να τους βάζουμαι τόσο βίαια αυτό το φρένο στα όνειρα και στη φαντασία τους ώστε να εθίζονται σταδιακά στα ρομποτικά κουτάκια που θέλουν να υπάρχουν στο μυαλό μας, στις μετρημένες κινήσεις μας, στις μετρημένες ιδέες μας, σαν πάντα να υπάρχει ένα stop μπροστά από τις στιμές της ζωής μας.
Ο εξαιρετικός καλλιτέχνης, παραμυθάς, δημιουργός φαντασίας, κόσμων, ονείρων, χαρακτήρων, και καθηγητής εγκληματολογίας Ευγένιος Τριβυζάς στις προσπάθειες του να << ξυπνήσεί>> μέσα μας όσα έχουν υποστεί το διωγμό του καθωσπρεπεικισμού από τη παιδική μας ηλικία καθώς και να κρατήσει αναμένη τη φλόγα της φαντασιάς στα παιδία έχει ήδη καταφέρει το σκοπό του σε μεγάλο ποσοστό του κόσμου, ο οποίος με τη σειρά του το δείχνει με την αγάπη και τη ζεστασιά του σε κάθε ομιλία του δημιουργού.
«Πρέπει να φανταζόμαστε όλο και περισσότερα! Στόχος της εκπαίδευσης δεν πρέπει να είναι τόσο η μετάδοση γνώσεων όσο η καλλιέργεια της δημιουργικότητας και φαντασίας του παιδιού!», ανέφερε ο Ευγένιος Τριβιζάς και συνέχισε, «Η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας, είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές των συγχρόνων εκπαιδευτικών συστημάτων. Παραγεμίζουμε τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις, πληροφορίες, γεγονότα και αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί.
Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές ή στραγγαλισμένες.
Το βλέπω και στα σχολεία που επισκέπτομαι. Τα μικρά παιδιά τα βλέπεις γεμάτα φαντασία μετά από λίγο τα βλέπεις κινούνται στα πιόνια, σαν ρομπότ!».
Θέλοντας να δώσει, όμως, ένα παράδειγμα για το πώς η ενηλικίωση καταστρέφει την φαντασία, έδειξε μια φωτογραφία από έναν συνδετήρα ύψους 7 μέτρων, στο Όσλο της Νορβηγίας και ανέφερε:
«Η φαντασία είναι η πρώτη που χαρτογραφεί, τα αχαρτογράφητα νερά. Στη φαντασία μας συντελούνται αρχικά τα πιο τολμηρά ταξίδια! Σε μία μελέτη με το όνομα «Break Point and Beyond», οι ερευνητές παρουσίασαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας σχετικά με τη δημιουργική σκέψη και για τη μέτρησή της χρησιμοποιώντας τους συνδετήρες.
Το ερώτημα για τους συνδετήρες ήταν πολύ απλό: “Σε τι μπορεί να μας φανεί χρήσιμος ένας συνδετήρας”.
Οι περισσότεροι ενήλικες καταφέρνουν να σκεφτούν το πολύ 10-15 χρήσεις. Αν κάποιος απαριθμήσει πάνω από 145-200 χρήσεις του συνδετήρα θεωρείται ιδιοφυΐα. Η έρευνα ήταν διαχρονική. Αξιολογούσαν τα ίδια άτομα σε διάφορα στάδια της ζωής τους. Σε ηλικία πέντε ετών το ποσοστό των παιδιών που σκόραρε στο υψηλότερο επίπεδο για πάνω από 145 χρήσεις του συνδετήρα ήταν 98%. Σε ηλικία 8-10 ετών το ποσοστό μειώθηκε στο 50% και ούτω καθεξής, έως ότου ενηλικιωνόμαστε όπου η μόνη χρήση που μπορεί να σκεφτεί κάποιος για έναν συνδετήρα είναι να συνδέουμε χαρτιά μεταξύ τους».
ΠΗΓΗ
TVXS.GR
 |
| «Τσαρλς Γου. Μόργκαν». φωτογραφία: Mystic Seaport Museum |
Το Mystic Seaport Museum στο Κονέκτικατ που μετρά σχεδόν τα 100 χρόνια ιστορίας, έρχεται αντιμέτωπο με τον αντίκτυπο των ναυτιλιακών βιομηχανιών στα οικοσυστήματα των ωκεανών. Αυτή η νέα πρωτοβουλία ξεκινά παράλληλα με την Oceanus (μέχρι την άνοιξη του 2024), μια έκθεση ζωγραφικής που παραγγέλθηκε από τον καλλιτέχνη Alexis Rockman με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Γνωστός για τις σαγηνευτικές του απεικονίσεις των πιεστικών κλιματικών ζητημάτων, το έργο του Rockman για το μουσείο επικεντρώνεται στις δραστηριότητες που συμβαίνουν κάτω από την επιφάνεια του νερού, συγκεκριμένα στη σύνδεση μεταξύ της ναυτιλίας και της εισαγωγής χωροκατακτητικών ειδών. Η έκθεση σηματοδοτεί μια σημαντική στιγμή στην ιστορία του μουσείου ως την πρώτη του έκθεση αφιερωμένη στη σύγχρονη τέχνη.
«Τα μουσεία πρέπει να χρησιμοποιούν την πλατφόρμα τους για να εμπνεύσουν θετικές κοινωνικές αλλαγές μέσω της ευαισθητοποίησης και της συζήτησης», λέει η Christina Connett Brophy, ανώτερη αντιπρόεδρος του μουσείου.
Το αποκορύφωμα της συλλογής σκαφών του μουσείου, για παράδειγμα, είναι το Charles W. Morgan , ένα φαλαινοθηρικό πλοίο των μέσων του 19ου αιώνα που πιθανότατα ταξίδεψε ένα εκατομμύριο μίλια μεταφέροντας άμμο, μικρόβια, φυτά και θαλάσσια ζώα σε όλο τον κόσμο. Το μουσείο μελετά αυτά τα υλικά που συνδέονται με τα σκάφη του σε έρευνα που διεξήχθη σε συνεργασία με τον James Carlton, τον επίτιμο διευθυντή της Williams-Mystic, το πρόγραμμα σπουδών παράκτιων και ωκεανών του Williams College και του Mystic Seaport Museum. «Ο Δρ. Ο Carlton συνεχίζει να ανακαλύπτει νέα είδη που φτάνουν στα νερά μας κάθε χρόνο», λέει ο Brophy.
Η έκθεση του Rockman παίρνει αυτή την έρευνα ως σημείο εκκίνησης. Τα 11 νέα έργα περιλαμβάνουν μια μνημειώδη ελαιογραφία που δίνει το όνομά της στην έκθεση. Με μήκος σχεδόν 24 πόδια, ο Ωκεανός(2022) προσφέρει μια εξαιρετικά λεπτομερή ματιά στην ιστορία της ναυτιλίας και στους υποβρύχιους κόσμους που επηρεάζει. Κατά μήκος της κορυφής του έργου υπάρχουν ακριβείς αναπαραστάσεις 22 αγγείων, 16 από τα οποία βασίζονται σε μοντέλα της συλλογής του μουσείου. Τακτοποιημένα χρονολογικά, τα σκάφη ξεκινούν με παραδείγματα από κοινότητες ιθαγενών, συμπεριλαμβανομένου ενός Pequot muhshoon (κανό πιρόγας) και τελειώνουν με ένα γεμάτο φορτηγό πλοίο, προσφυγική σχεδία και παράνομο αλιευτικό σκάφος. Τα διάσπαρτα είναι στοιχεία της ανθρώπινης επίδρασης στον ωκεανό, όπως η αλιεία, η φαλαινοθηρία, η εξόρυξη και η μεταφορά ορυκτών καυσίμων, καθώς και τα πολλά είδη που ζουν στον ωκεανό. Το έργο περιλαμβάνει περισσότερα από 50 σχολαστικά αποδομένα παραδείγματα θαλάσσιας ζωής - από φάλαινες και καρχαρίες έως χελώνες και θαλάσσιες ανεμώνες - που προσδιορίζονται σε έναν μύθο που συνοδεύει κάθε κομμάτι της παράστασης.
Εκτός από τον Oceanus , το μουσείο ανέθεσε στον Rockman να δημιουργήσει δέκα μεγάλης κλίμακας ακουαρέλες, οι οποίες είναι εξίσου πλούσιες σε επιστημονικές λεπτομέρειες. Το Transient Passage (2022), για παράδειγμα, βασίζεται σε έρευνα των Carlton, Linsey Haram και Greg Ruiz που εξετάζει πώς τα παράκτια ζώα επιβιώνουν εκατοντάδες μίλια από την ακτή αποικίζοντας πλαστική ρύπανση. Δίνοντας μια οπτική μορφή σε αυτή την έρευνα, το έργο του Rockman απεικονίζει διάφορους θαλάσσιους οργανισμούς να ευδοκιμούν σε ένα πεταμένο πλαστικό μπουκάλι.
Πολλές από τις ακουαρέλες έχουν στρώσεις με ιστορικές αναφορές τέχνης, όπως το Rafting the Humboldt Current (2022), μια εικόνα φυτών και ζώων που χρησιμοποιούν μια σχεδία για να αποικίσουν νέους βιότοπους που θυμίζει το Washington Crossing the Delaware (1851) του Emanuel Leutze. Στη Μελανκολία, την ταυτόχρονη έκθεση του Rockman στο Sperone Westwater στη Νέα Υόρκη (μέχρι τις 28 Ιουλίου), προσφέρει περαιτέρω ποιητικές εικόνες της κλιματικής αλλαγής σε σκηνές τοκετού παγόβουνων και λιώσιμου παγετώνων που υφαίνουν αναφορές σε ιστορικές προσωπικότητες της τέχνης όπως ο Clyfford Still .
Για να συνοδεύσει την έκθεση, το μουσείο υπογραμμίζει τις προσπάθειες στη λεγόμενη «μπλε οικονομία» - μια κίνηση για βιώσιμη χρήση των ωκεανικών πόρων - με μια εγκατάσταση τέτοιων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων ειδών από φύκια, φύκια και λεοντόψαρα, καθώς και τεχνολογίες για τη μελέτη των ωκεανών.
ΠΗΓΗ
THE ART NEWSPAPER
ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΠΕΛ ΚΙΝΑΛ
