Τα νερά είναι καταγάλανα και διαπεραστικά ως τον βυθό. Από την αριστερή πλευρά της παραλίας, τη μεριά δηλαδή που υπάρχει η γραφική σπηλιά, είναι πολύ δροσερά λόγω του ότι δεν πιάνει ο ήλιος και επίσης διότι υπάρχουν πηγές και αναβλίζεται από το βυθό γλυκό κρυστάλλινο νερό που γίνεται ορατό, εάν κάποιος δει εσωτερικά θα διακρίνει τις φυσαλίδες να ανεβαίνουν από το βυθό και το σημείο πιο θολό απο την υπόλοιπη θάλασσα.
Με θέα τη Παλαιοκαστρίτσα και τη παραλία των Λιαπάδων που μαγέυουν και θυμίζουν εξωτικό τοπίο.
Η πρόσβαση στη παραλία γίνεται με αυτοκίνητο μεχρι ένα σημείο(έχουν δημιουργηθεί δύο διαθέσιμοι χώροι για πάρκινγκ αυτοκινήτων ανάμεσα σε εκτάσεις ελαιώνων που μπορεί να αφήσει το κοινό τα αυτοκίνητα ή μηχανές του), και έπειτα μια διαδρομή πεζή δέκα λεπτών με πολύ όμορφα τοπία καθοδών. Και μια δεύτερη επιλόγη είναι η πρόσβαση από τη θάλασσα με καραβάκι που δεν φτάνει μέχρι την ακρογυαλιά και θα πρέπει να βουτήξει κανείς από το καραβάκι για να πάει στη παραλία. Προτιμότερη και πιο συναρπάστικη θεωρείται η πρώτη προσέγγιση του χώρου καθώς απολαμβάνει κάποιος τη θέα το τοπίου.
Η παραλία είναι πλυμμηρισμένη με κατάλευκο βότσαλο εξωτερικά και εσωτερικά με μια μικρή ανάσα ενδιάμεσα από ψηλό βότσαλο, ενώ σε σημείο πριν τη παραλία υπάρχει ψιλή άμμος με εγκατεστημένο φιλέ για βόλευ και ρακέτες.
Copyright
Φωτογραφικό υλικό Έλενα Παπάζη
