Μέσα από ένα πλούσιο σύννεφο, με ποικίλα άνθη, θα οδηγηθούμε στο ζωντανό έργο τέχνης που ενέπνευσε τη φαντασία του Monet και των παραδεισένιων κήπων του. Έναν ζωγράφο που βρισκόταν πάντα γοητευμένος από το παιχνίδι του φωτός και τις αντανακλάσεις των νεφών στο νερό.
Ο Claude Monet παρατήρησε το χωριό Giverny κοιτάζοντας έξω από ένα παράθυρο τρένου. Αποφάσισε να μετακομίσει εκεί και ενοικίασε ένα σπίτι μαζί με την περιοχή που το περιέβαλλε. Το 1890 είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει το σπίτι και να απορροφηθεί εντελώς στο περιβάλλον όπου ξεκίνησε να δημιουργεί τους υπέροχους κήπους που ήθελε να ζωγραφίσει.
Ένας οικισμός υπήρχε στο Giverny από τους νεολιθικούς χρόνους και ένα μνημείο αποκάλυψε αυτό το γεγονός. Τα αρχαιολογικά ευρήματα περιελάμβαναν μπότες που χρονολογούνται από τους Γαλο-ρωμαϊκούς χρόνους και τους -1ο και 2ο- αιώνα μ.Χ. Η πόλη ήταν γνωστή στα αρχαία έργα ως "Warnacum".
Η δημιουργημένη λίμνη θα γίνει ο -υδάτινος κήπος-, του οποίου σήμερα υπάρχουν απεικονίσεις του, στους τοίχους των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου.
Στο κεντρικό μονοπάτι του «Clos Normand», είχε κατασκευασεί μια ιαπωνική γέφυρα, εμπνευσμένη από μια από τις «Estampes» του σε χρώμα πράσινο, για να το ξεχωρίσει από το κόκκινο, που παραδοσιακά χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία.
Η καλλιέργεια σταφυλιών αποτελεί επάγγελμα των κατοίκων του Giverny από την εποχή του Μεροβιανού. Η εκκλησία του χωριού χρονολογείται από τον Μεσαίωνα και είναι χτισμένη εν μέρει σε ρωμαϊκό στιλ, παρόλο που έχουν γίνει προσθήκες. Είναι αφιερωμένο στο Sainte-Radegonde.
Το χωριό παρέμεινε ένα μικρό αγροτικό περιβάλλον με μέτριο πληθυσμό (που αριθμούσε περίπου 301 το 1883 όταν το ανακάλυψε ο Monet) και έκτοτε έχει δει μια άνθηση στον τουρισμό από την αποκατάσταση του σπιτιού και των κήπων του Monet.
Η ανατολίτικη ατμόσφαιρα αναδημιουργείται με την επιλογή φυτών όπως μπαμπού, «ginkgos biloba», πλατάνια, ιαπωνικές παιώνιες, λευκά κρινάκια και οι ιτιές που κλαίνε τόσο υπέροχα πάνω στη λίμνη.
Ο Monet αρχίζει να φυτεύει «νυμφαία» στην ίδια τη λίμνη: «Λατρεύω το νερό, αλλά επίσης αγαπώ τα λουλούδια. Γι 'αυτό, όταν η λίμνη γέμισε με νερό, σκέφτηκα να την καλλωπίσω με λουλούδια. Μόλις πήρα έναν κατάλογο και επέλεξα τυχαία, αυτό είναι όλο. »
Ο Monet ήταν τόσο περήφανος για τον κήπο με τα νερά του που του άρεσε να δέχεται τους καλεσμένους του εκεί, και περνούσε ώρες μελετώντας τον. Ήταν δηλαδή ένας κηπουρός πλήρους απασχόλησης, υπεύθυνος για τη συντήρησή τους. Αφαιρούσε κάθε νεκρό φύλλο για να εξασφαλίσει την τέλεια ομορφιά της λίμνης του.
Το 1897 αρχίζει να ζωγραφίζει τα «Νυμφαία». Επιδιώκοντας να συλλάβει την ατμόσφαιρα αυτής της επιφάνειας του ουρανού, στην οποία οι πινελιές του χρώματος επιπλέουν, ο Monet ήθελε να επιτύχει ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματά του και να ωθήσει τη ζωγραφική του στα όρια της αφηρημένης τέχνης, όπου η δόνηση του χρώματος είναι αρκετή για να προκαλέσει έναν κόσμο αισθημάτων και συναισθημάτων.
Οι πολυάριθμοι πίνακές του έγιναν σε ένα είδος πλωτού στούντιο, στο Argenteuil, στα ολλανδικά κανάλια, και δείχνουν τη γοητεία του με τις ανεστραμμένες αντανακλάσεις σε αυτούς τους υγρούς καθρέφτες.
Aπό τα πιο διάσημα έργα ζωγραφικής του ήταν του κήπου του στο Giverny, ο υδάτινος κήπος, που σχηματίστηκε από έναν παραπόταμο, η ιαπωνική γέφυρα, η λίμνη με τα νούφαρα, τις γλιστρίες και τις αζαλέες και οι τοξοειδής συνθέσεις φυτών που είχαν ενωθεί αρχιτεκτονικά με το οίκημα σε απόλυτη αρμονία.
copyright Έλενα Παπάζη
