Το φθινόπωρο του έτους 1833, μετά από ολιγόμηνη παραμονή του στη Ζάκυνθο, ο Σολωμός επιστρέψε στη Κέρκυρα. Νοικιάζει ένα διαμέρισμα στην ίδια οικοδομή, που ήταν το σπίτι της παλαιάς αριστοκρατικής οικογένειας Πολυλά και αποκτά φιλικές σχέσεις με την Ελένη Βούλγαρη, χήρα του νομικού και λόγιου Γεώργιου Πολυλά(1786-1831).
Ο συνήθως μονήρης Σολωμός, συμπεριφέρεται με αγάπη και τρυφερότητα στα δύο παιδιά της. Του αρέσει να παίζει και να μιλάει μαζί τους και ιδιαίτερα με τον οκτάχρονο Ιάκωβο, ο οποίος τον κοιτάζει εκστασιασμένος και αφομειώνει στην ευαίσθητη παιδική του ψυχή, κάθε λέξη που ξεστομίζει ο ποιητής. Παρά τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει εκείνη τη περίοδο ο Σολωμός ήταν η ωριμότερη περίοδος της ποιητικής δημιουργίας του, αποτέλεσμα της οποίας ήταν τα (ανολοκλήρωτα) ποιήματα Ο Κρητικός (1833), Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (έως το 1845), Ο Πόρφυρας (1847), τα οποία αναγνωρίζονται ως τα καλύτερα έργα του.
Για το μελετηρό και φιλομαθή Ιάκωβο, ο Σολωμός είναι το πρότυπο του ιδανικού πατέρα, του σοφού δασκάλου, του μεγάλου του φίλου. Ονειρεύεται να του μοιάσει και να του αποδείξει ότι μπορεί και αυτός να τον ακολουθήσει στον μαγικό κόσμο της τέχνης του.
Ο Σολωμός διακρίνει στα μάτια του Ιάκωβου τη φλόγα που έκαιγε και στα δικά του μάτια. Κάτω από τις νουθεσίες του Σολωμού και των δασκάλων του, ο Πολυλάς προοδεύει καθημερινά σε γνώσεις και αφομειώνει τις έννοιες του ωραίου και αληθινού, την αρετή, την φιλοπατρία, την φιλελεύθερη σκέψη.
πηγές
Ιακώβου Πολυλά, ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΡΓΑ
Βικιπαίδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου