A Splendid Land, Πίνακες από το Royal Udaipur

Ξεκινώντας τον 16ο αιώνα, μια νέα και εκλεπτυσμένη τέχνη εμφανίστηκε από την ινδική πόλη Udaipur, στην οποία οι καλλιτέχνες απεικόνιζαν ελεύθερα την ομορφιά και την παράδοση του περιβάλλοντός τους

Καθώς η Ινδία αναδεικνύεται ως παγκόσμια δύναμη του εικοστού πρώτου αιώνα, η τέχνη και ο πολιτισμός της γίνονται ολοένα και πιο σημαντικά ως σύμβολα της διαρκούς μακροζωίας και της πολιτιστικής της δύναμης, και εμφανίζεται ένας αυξανόμενος αριθμός βιβλίων που περιγράφουν το εξαιρετικό εύρος και βάθος των παραδόσεων της. Το A Splendid Land είναι ένας όμορφα παρουσιασμένος τόμος που γιορτάζει μια έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Ασιατικής Τέχνης του Smithsonian που μνημονεύει τη νέα και όμορφη τέχνη που εμφανίστηκε στο Udaipur μετά τον δέκατο έβδομο αιώνα. Το βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα, πλούσια διακοσμημένο με άφθονες και λεπτομερείς εικόνες. Οι πίνακες είναι επίσημοι αλλά εκπληκτικά προσωπικοί, γεμάτοι με λεπτεπίλεπτα αποδομένους ανθρώπους, κήπους, αρχιτεκτονική και την άφθονη ζωή που διαμορφώθηκε από τη δυναστεία Singh του Mewar.

Ο Μαχαράνα Ουντάι Σινγκ ίδρυσε την Ουνταϊπούρ το 1553, φραματίζοντας την κοιλάδα γύρω της για να δημιουργήσει μια λίμνη που παρείχε νερό στη νέα του πρωτεύουσα και κλείνοντας το μοναδικό εύκολο πέρασμα μέσα από τα βουνά που την προστάτευαν. Ο Singh δεν ήταν ικανός να υπερασπιστεί τον λαό Mewari ενάντια στους Mughals στο Βορρά, αλλά τώρα στη νέα του πρωτεύουσα υπήρχε άφθονη τροφή και νερό κρυμμένο με ασφάλεια πίσω από τρομερές φυσικές άμυνες από απότομους βράχους, όπου είχε τη διοίκηση των υψών και ήταν οπλισμένος με στρατηγικές μπαταρίες κανονιού.

Εμπνευσμένοι από την ασφάλεια που πρόσφερε η όαση της κοιλάδας τους, οι καλλιτέχνες της ακμάζουσας νέας πρωτεύουσας εισήλθαν σε μια ριζική περίοδο καινοτομίας και επανεφεύρεσης, επαναστατώντας ενάντια στους αυστηρούς περιορισμούς της μινιατούρας ζωγραφικής και δουλεύοντας με αδιαφανείς ακουαρέλες σε μεγάλες επιφάνειες ενωμένων χειροποίητων φύλλων χαρτιού γνωστά ως wasli . Η νέα μορφή τους ενθάρρυνε να γίνουν πειραματικοί και δημιούργησαν όμορφα λεπτομερείς πίνακες που απεικονίζουν θρησκευτικές ιστορίες, ποίηση και πορτραίτα, που απευθύνονται σε μια αυλή γνώστων που γαλουχήθηκαν από την κυριαρχία των Singhs, μαγικές εικόνες στη χώρα τους, την πόλη τους και τους δικαστήριο. Το νερό που παρείχε στην πρωτεύουσα την ασφάλεια και τον πλούτο της ήταν ένα ευνοούμενο θέμα και συχνά εμφανίζονται ποτάμια, λίμνες και μουσώνες. Για να αντιμετωπίσουν την κλίμακα του οράματός τους, συνέθεσαν πεπλατυσμένες και αφηρημένες διατάξεις χώρου γεμάτες με εξελιγμένες και λεπτές αναπαραστάσεις ευγενών υψηλού επιπέδου.

Το εισαγωγικό δοκίμιο των Debra Diamond και Dipti Khera στην έκθεση, που δίνει το όνομά του στο βιβλίο, προσφέρει μια εξαιρετική αρχή, παρέχοντας μια συναρπαστική αφήγηση της ιστορίας που κατέστησε δυνατούς αυτούς τους εξαιρετικούς πίνακες, απομυθοποιώντας τις παρατεταμένες οριενταλιστικές παρανοήσεις και τοποθετώντας σωστά τις εικόνες ως τεράστια έργα εξαίσιας και εκλεπτυσμένης κομψότητας αναπτύχθηκαν μέσα σε έναν κοσμοπολίτικο πολιτισμό. Οι ζωγραφιές τους αιχμαλώτιζαν τους αυλικούς να απολαμβάνουν τις αισθησιακές απολαύσεις του περιβάλλοντός τους, και η ακτινοβόλα λάμψη του βασιλιά έλαμψε καθώς περνούσε από το μαγικό του βασίλειο. Αφού διαμορφώσουν τα συμφραζόμενα τους πίνακες, συζητούν την επιμέλεια της έκθεσης ως μια αισθησιακή και καθηλωτική εμπειρία ήχου και χώρου, τοποθετώντας κάθε γκαλερί σε μια τοποθεσία ή εποχή. Παραδόξως, φαίνεται ότι δεν υπάρχει καταγραφή της ημερομηνίας έναρξης ή κλεισίματος της έκθεσης πουθενά στο βιβλίο, κάτι που αφήνει τον αναγνώστη να αισθάνεται αδέσμευτος – αλλά η διάθεση του διαχρονικού ονείρου και της αιθέριας αποστασιοποίησης είναι απολύτως συνεπής με τη γοητευτική ποιότητα της τέχνης, η οποία είναι γεμάτο με το θαύμα και τον αισθησιασμό του μαγικού ρεαλισμού.

Ο Ρίτσαρντ Ντέιβιντ Γουίλιαμς συνεχίζει με το θέμα του ήχου και της αίσθησης, εισάγοντας την χρηστή και βασιλική ποίηση Mewar ως ένα εξαιρετικά εξελιγμένο και κωδικοποιημένο σύστημα στολισμού και συμβολισμού. Επεκτείνει την αισθητική της ποίησης στους πίνακες, λαμβάνοντας υπόψη τέσσερα κείμενα που τοποθετούν τους προστάτες των ποιητών σε μια χώρα των θαυμάτων εκλεπτυσμένων απολαύσεων, η οποία περιελάμβανε, σύμφωνα με ένα βιβλίο συμβουλών του δέκατου τρίτου αιώνα για την καλή ζωή που ονομάζεται Suktimuktavali.

ΠΗΓΉ

Michael Pearce / MutualArt

Ρασινέ. Η πλήρης ιστορία των κοστουμιών απο την ΤASCHEN

  Αρχικά δημοσιεύτηκε στη Γαλλία μεταξύ 1876 και 1888, το Le Costume  historique του Auguste Racinet ήταν στην εποχή του η πιο ευρεία και διεισδυτική μελέτη της ένδυσης που επιχειρήθηκε ποτέ . Καλύπτοντας την παγκόσμια ιστορία της φορεσιάς, της ενδυμασίας και του στυλ από την αρχαιότητα έως το τέλος του 19ου αιώνα, το έργο των έξι τόμων παραμένει εντελώς μοναδικό ως προς το εύρος και τη λεπτομέρειά του .

Αυτή η ανατύπωση του TASCHEN παρουσιάζει τις εξαιρετικά ακριβείς έγχρωμες εικονογραφήσεις του Racinet, καθώς και τις απολαυστικές περιγραφές και τα συχνά πνευματώδη σχόλιά του . Εκτείνοντας τα πάντα, από την αρχαία ετρουσκική ενδυμασία έως τη γαλλική γυναικεία ραπτική, το υλικό είναι διατεταγμένο σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του Racinet ανά πολιτισμό και θέμα. Η Ιστορία των Κοστουμιών του Racinet είναι μια ανεκτίμητη αναφορά για φοιτητές, σχεδιαστές, καλλιτέχνες, εικονογράφους και ιστορικούς . και μια πλούσια πηγή έμπνευσης για όποιον ενδιαφέρεται για την ένδυση και το στυλ.

Πηγή

Τaschen

Η συλλογη των παιδικών μας χρόνων από το βιβλίο μιας άλλης εποχης της Jill Barklem

  Η Jill Barklem (1951-15 Νοεμβρίου 2017) ήταν Βρετανίδα συγγραφέας και εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Το πιο διάσημο έργο της είναι η σειρά Brambly Hedge .

  Μετά από ένα ατύχημα όταν ήταν δεκατριών ετών, η Jill δεν μπόρεσε να λάβει μέρος σε PE ή παιχνίδια στο σχολείο και αντ' αυτού ανέπτυξε το ταλέντο της στο σχέδιο και την τέχνη.

 Μετά την αποφοίτησή της έγινε εικονογράφος για παιδικές Βίβλους και μια σειρά από συλλογές προσευχών και χάριτων. Με το πατρικό της όνομα εικονογράφησε τα βιβλία Haffertee Hamster των Janet και John Perkins.

  Ο σύζυγός της της πρότεινε να μετατρέψει τις ιδέες της που είχε συλλάβει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με το τρένο στη σχολή τέχνης για μια ιστορία για τη ζωή του φράχτη σε βιβλίο. Η Barklem χρησιμοποίησε αυτή τη φορά για να ερευνήσει τα αγγλικά έθιμα, τη χλωρίδα και άλλες γεωγραφικές και πολιτιστικές λεπτομέρειες για τις ιστορίες της Brambly Hedge .

 Τα πρώτα τέσσερα βιβλία εκδόθηκαν το 1980, το καθένα αντιπροσωπεύει μία από τις τέσσερις εποχές.  Αυτοί οι τέσσερις κυκλοφόρησαν αρχικά ως μεμονωμένοι τόμοι σε μινιατούρα.  Έγραψε άλλα τέσσερα για τη σειρά, η τελευταία που δημοσιεύτηκε το 1994.

 Τα βιβλία του Barklem έγιναν εξαιρετικά δημοφιλή, πουλώντας πάνω από επτά εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και τυπωμένα σε περισσότερες από 13 γλώσσες. Οι χαρακτήρες Brambly Hedge συνέχισαν να εμφανίζονται σε εμπορεύματα, όπως κάρτες, Royal Doulton china και μια σειρά κινουμένων σχεδίων stop-motion The Enchanted World of Brambly Hedge.

Πηγη

Goodreads

wikipidia

Μια απολαυστική εικονογράφηση του ταξιδιού στη Νιρβάνα

 

A Sacred Journey , Karuna Goswamy και BN Goswany. Βιβλία Niyogi

Η ευχαρίστηση της ανάγνωσης του αινιγματικού Ιερού Ταξιδιού του Karuna και του BN Goswamy μοιάζει με την ικανοποίηση που αντλείται από μια έξυπνη ιστορία αστυνομικού. Είναι μια ηρωική αφήγηση της ανάδυσης από το σκιερό μυστήριο δύο μακροχρόνιων διασκορπισμένων σειρών ινδικών αφηγηματικών λατρευτικών πινάκων που χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου αιώνα . Η αρχή του βιβλίου περιγράφει μια περίοδο αβεβαιότητας μεταξύ των διεθνών ερευνητών που δεν ήταν καν βέβαιοι για την ιστορία που δημιουργήθηκαν για να απεικονίσουν οι εικόνες – που εμφανίστηκαν μόνο ως συνεκτικό σώμα εργασίας στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Καθώς περισσότεροι από τους πίνακες ανακαλύφθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία, έγινε σαφές ότι υπήρχαν δύο σαφώς ξεχωριστές αλλά παρόμοιες σειρές.

Εκτός από το σταθερό χέρι του καλλιτέχνη, κοινά χαρακτηριστικά συνέδεαν τις δύο σειρές μεταξύ τους, ειδικά η παρουσία πέντε βραχμάνων προσκυνητών, που αρχικά θεωρήθηκε ότι αντιπροσωπεύουν τους αδελφούς Pandava του σανσκριτικού έπους Mahabharata . Αλλά οι εικονογραφήσεις δεν ταίριαζαν με αυτήν την ιστορία, και μόνο όταν ο Karuna Goswamy μετέφρασε ένα σκοτεινό κείμενο Shaiva γνωστό ως Kedara Kalpa και αναγνώρισε την αντιστοιχία μεταξύ των εικόνων που περιέγραφε και του κόσμου των μυστηριωδών πινάκων που έγινε γνωστό το πραγματικό τους θέμα.

Ο Kedara Kalpa περιέγραψε το ταξίδι πέντε ευσεβών αναζητητών (sadhakars) που τολμούσαν να κάνουν ένα ταξίδι στο μεγαλύτερο ιερό του θεού Shiva, ο οποίος λέγεται ότι το συνέστησε ο ίδιος. Το Kedara ήταν τόπος προσκυνήματος από την ίδρυσή του τον όγδοο αιώνα και είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα λατρείας του Shiva. Βρίσκεται μέσα στα βουνά στα σχεδόν 12.000 πόδια. Στους πίνακες, οι προσκυνητές προχωρούν μέσα από χιόνι και πάγο, βουνά και χαράδρες, διασχίζοντας ποτάμια και βράχους – το ταξίδι στην Κένταρα είναι το μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία. Η Kedara Kalpa εξηγεί τη σημασία της τοποθεσίας, «Όπως το ghee είναι η ουσία του γιαουρτιού, το μέλι η ουσία των λουλουδιών και η Samaveda η ουσία όλων των βέδων, έτσι είναι και η Kedara η ίδια η ουσία του προσκυνήματος, το κυριότερο μεταξύ των tirthas».

Οι sadhaka ταξιδεύουν προς τον Βορρά στο ιερό τους ταξίδι, κάνοντας στάσεις σε είκοσι δύο πόλεις, σταματώντας για να κολυμπήσουν σε μεγάλα ποτάμια και προσκυνώντας σε σημαντικά ιερά linga , όπου οι φαλλικοί λίθοι είναι σύμβολα ισχυρής γενετικής ενέργειας. Μπαίνουν σε μια όμορφη πόλη που κατοικείται και κυβερνάται από φίδια, όπου η μουσική είναι συνεχώς στον αέρα, και όμορφες γυναίκες περνούν ανάμεσα σε πόρτες με χρυσό και πολύτιμους λίθους και τα παράθυρα βλέπουν σε λίμνες και δέντρα. Κάθε διαδοχική πόλη αντηχεί την πρώτη και οι ομορφιές περιβάλλουν τους προσκυνητές και τους δελεάζουν να παραμείνουν στην πολυτέλεια αντί να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Τρώνε φρούτα που τους κάνουν να κοιμούνται, και τους δίνει μεγάλη σοφία και την ικανότητα να αλλάζουν σχήμα. Ονειρεύονται τον Σίβα καβαλημένο στον ταύρο Nandi. Ένας γέρος προσπαθεί να τους πείσει να εγκαταλείψουν το ταξίδι τους - αλλά είναι ο ίδιος ο Σίβα, μεταμφιεσμένος και δοκιμάζει την αποφασιστικότητά τους. Μια τίγρη απειλεί να τα φάει, αλλά σώζονται όταν απαγγέλλουν το άγκορα μάντρα – η τίγρη ήταν η θεά Ίντρα, που τους δοκίμαζε ξανά. Καθαροί στην καρδιά, συνεχίζουν και φτάνουν σε ένα σπίτι που μιλάει, και έχουν μια μακρά φιλοσοφική συζήτηση με τον φύλακα αυτού του υπέροχου μέρους, και τελικά φτάνουν στην Kedara στο βουνό Kailasha, όπου ο Shiva τους συναντά και τους λέει ότι θα ζήσουν για πάντα. , απαλλαγμένοι από το φόβο του θανάτου και γεμάτοι αγάπη για το πιο εσωτερικό αντικείμενο των επιθυμιών τους.

Με αφοσιωμένη έρευνα, οι ερευνητές κατάφεραν να αναγνωρίσουν τους πίνακες σε διάσπαρτες συλλογές και να επανασυναρμολογήσουν εν μέρει τη σειρά. Η πρώτη σειρά ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη από τη δεύτερη, με πλάτος λίγο περισσότερο από 36 εκατοστά, και τα διακριτικά κόκκινα περιγράμματα τους ήταν χαραγμένα με αριθμούς αναφοράς στην γραφή Takri. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί είκοσι πίνακες της πρώτης σειράς. Τα sadhakars της πρώτης σειράς γνώρισαν μεταμόρφωση καθώς έκαναν το ταξίδι τους, εμφανιζόμενοι άλλοτε ως λυγισμένοι ηλικιωμένοι, άλλοτε ως νέοι κατάλληλοι άνδρες με ένα ελατήριο στο βήμα τους, κάτι που ο Goswamy αποδίδει στην ικανότητά τους να αλλάζουν σχήμα. Στη λίγο μικρότερη δεύτερη σειρά φορούσαν περίεργα γούνινα καπέλα πάνω από τα αυτιά τους και οι εμφανίσεις τους δεν διέφεραν ποτέ. Οι πίνακες της δεύτερης σειράς ήταν λιγότερο εκλεπτυσμένοι στην ολοκλήρωσή τους και οι ερευνητές κατάφεραν να αναγνωρίσουν μόνο δεκατρείς από αυτούς.

Οι πίνακες πιθανότατα δημιουργήθηκαν από τον καλλιτέχνη Purkhu και το οικογενειακό του εργαστήριο το πρώτο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα. Το Purkhu είναι αρκετά ασαφές. Δεν υπάρχει ούτε ένα έργο με την υπογραφή του, αλλά πιθανότατα ήταν ο κορυφαίος καλλιτέχνης της βασιλικής αυλής του Raja Sansar Chard, επιφορτισμένος με τη ζωγραφική πολυπληθών σκηνών γαμήλιων πομπών και φεστιβάλ, βασιλικές διασκεδάσεις, επίσημες συνελεύσεις και στρατιωτικές προόδους. Το σταθερό ύφος του τον προσδιορίζει ως συγγραφέα τους.

Οι πίνακες της πρώτης, ελαφρώς μεγαλύτερης σειράς, είναι λεπτεπίλεπτα και λεπτομερή γραμμικά σχέδια γεμάτα χρώμα, επίσημα συντεθειμένα με μεγάλη κομψότητα. Τα βραχώδη τοπία είναι πολύπλοκα και διακοσμητικά, με απίθανα στρώματα σπασμένους βράχους να ωθούνται προς τα πάνω και μια ελαφρύτερη προέκταση των γκρεμισμένων βουνών στο βάθος. Το φύλλωμα είναι πολυστρωματικό και τα περιγραφικά ζώα είναι στυλιζαρισμένα και ιδιαίτερα διακριτικά. Η δεύτερη σειρά φαίνεται να ολοκληρώθηκε με περισσότερη βιασύνη, δείχνοντας λιγότερη δεξιοτεχνία και προθυμία να χρησιμοποιήσει μια πιο φωτεινή παλέτα brasher. Και οι δύο σειρές είναι γοητευτικές, με περιστασιακές οικιακές στιγμές να σημειώνουν πολλές σκηνές τελετουργικού πλυσίματος, περπατήματος και λατρείας, όπως όταν ένας κουρέας ξυρίζει ένα από τα κεφάλια της σάντακα. Ένας θεαματικός κήπος τοποθετημένος γύρω από μια λίγκα έδωσε στον Πουρκχου την ευκαιρία για άφθονη διακόσμηση με κλιμακωτό φύλλωμα κρεμασμένο στα δέντρα και όμορφα λουλούδια και ένα ρέον ρέμα που αναδύεται από τη βραχώδη πλαγιά του βουνού. Υπέροχες λεπτομέρειες είναι διάσπαρτες γύρω από τον πίνακα, όπως τα πουλιά που αναφέρονται στο κείμενο, και οι μικροσκοπικές φιγούρες των προσκυνητών που αποτίουν φόρο τιμής στο ποτάμι. Κάποιος πίνει, άλλοι προσεύχονται και κάποιος αγγίζει ένα λουλούδι λωτού.

Όταν τα sadhaka εισέρχονται στην πόλη των φιδιών, ο Purkhu διαπρέπει με θεαματικές συνθέσεις γεμάτες με φιγούρες. Στη μικρή σειρά του επεισοδίου, το πρώτο πλάνο δείχνει μια όχθη ποταμού γεμάτη από λουόμενους, και τα πέντε sadhaka υποδέχονται μια όμορφη χορεύτρια και έναν ντράμερ, που τους οδηγεί στην πόλη, όπου υπάρχει μια φανταστικά γεμάτη σειρά από περισσότερους χορευτές και τυμπανιστές και τρομπετίστα. Πάνω τους το βασιλόφιδο συναντά έναν άνθρωπο κυρίαρχο, τον οποίο δροσίζουν οι συνοδοί που κουνάνε ανεμιστήρες και παρατηρείται από μια σειρά αυλικών με ουρά φιδιού. Οι τοίχοι είναι χρυσαφί και στολισμένοι, και άφθονα δέντρα είναι φορτωμένα με μια συγκομιδή πορτοκαλιού καρπού. Οι ματιές ενός γαλάζιου ουρανού κορυφώνονται από τα πλήθη των παλατιών και των πύργων που γεμίζουν τον χώρο. Οι πίνακες της ίδιας σκηνής και στις δύο σειρές ακολουθούν ο καθένας παρόμοιες συνθέσεις και είναι εξίσου απολαυστικοί. Άλλες πόλεις είναι επίσης οπτικά εντυπωσιακές, ειδικά οι απεικονίσεις της άφιξης των sadhakas σε μια πόλη χτισμένη σε έναν πύργο όπου οι γιόγκι κρέμονται ανάποδα από τοίχους διακοσμημένους με κοσμήματα με σχέδια.

ΠΗΓΗ

Michael Pearce / MutualArt

Η Τέχνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας 100-450 μ.Χ

 Αυτή η έκδοση καλύπτει την περίοδο που περιγράφεται ως η δεύτερη σοφιστική - μια εποχή που είδε μια σεισμική μεταμόρφωση στην τέχνη και την αρχιτεκτονική της αυτοκρατορίας. Μερικές από τις εικονογραφήσεις και ένα κεφάλαιο που εξετάζει την επίδραση της ρωμαϊκής τέχνης πέρα ​​από την αυτοκρατορία είναι νέα, αλλά το παλαιότερο υλικό δεν έχει χάσει τίποτα από τη συνάφεια και τη δύναμή του.

  Όπως θα περίμενε κανείς από ένα βιβλίο για την τέχνη, ο τόμος είναι πλούσιος εικονογραφημένος και υπάρχουν πολλές εικόνες που εμποδίζουν τους αναγνώστες να γυρίσουν σελίδα: εικόνες εκπληκτικών ψηφιδωτών από τη Ραβέννα, γυάλινες «κύπελλες» του 4ου αιώνα μ.Χ. , και ανάμεσά τους η υπέροχη βασιλική του Constantius Chlorus στο Trier. Ωστόσο, το βιβλίο είναι λιγότερο ένας κατάλογος θησαυρών παρά μια ιστορία της ύστερης αυτοκρατορίας, καθώς ο Jaś Elsner εντάσσει επιδέξια τη ρωμαϊκή τέχνη στο πλαίσιο. Αν το βιβλίο φέρει ένα γενικό μήνυμα, είναι ότι ο συγγραφέας απορρίπτει την έννοια της καλλιτεχνικής παρακμής, υποστηρίζοντας αντ' αυτού ότι η τέχνη κατά τη διάρκεια της περιόδου εκφράστηκε σε μια συνέχεια, αντανακλώντας και επηρεάζοντας το πολιτιστικό, θρησκευτικό και πολιτικό περιβάλλον της.

  Η τέχνη χρησίμευσε για να ενοποιήσει και να δώσει κατεύθυνση στους διαφορετικούς πολιτισμούς της αυτοκρατορίας, είτε μέσω της θρησκευτικής εικονογραφίας, των συμβόλων της πολιτικής εξουσίας ή ακόμα και της απεικόνισης της γενειάδας. Ο Αδριανός ξεκίνησε την τάση για τρίχες στο πρόσωπο και, όπως αποκαλύπτει ο συγγραφέας, η μόδα «έπιασε τη διάθεση των καιρών». Αλλά η τέχνη δεν δημιουργήθηκε μόνο από πάνω προς τα κάτω. Η επαρχιακή επιρροή παρέμεινε ισχυρή και ενισχύθηκε περαιτέρω καθώς το κέντρο της αυτοκρατορικής εξουσίας μετατοπίστηκε από τη Ρώμη σε πόλεις στα όρια της αυτοκρατορίας. Η τέχνη και η αρχιτεκτονική ενσωμάτωσαν τα στυλ της Ανατολής, τα οποία έγιναν όλο και πιο σημαντικά με την άνοδο των ανατολικών μυστηρίων θρησκειών, ιδιαίτερα του Χριστιανισμού.

Tο βιβλίο είναι απαραίτητο να διαβάσουν οι μαθητές της ιστορίας του Χριστιανισμού. Η τοποθέτηση εκκλησιών πάνω από τους τάφους των μαρτύρων σε νεκροταφεία έξω από τα τείχη της πόλης οδήγησε στην παρακμή του αστικού κέντρου, αλλά η έμπνευση για τον τρόπο έκφρασης της θρησκείας προήλθε από υπάρχουσες μορφές. Οι εκκλησίες υιοθέτησαν το σχήμα της βασιλικής και τα στρογγυλά κτίρια όπως το Πάνθεον, και η ειδωλολατρική τέχνη ερμηνεύτηκε εκ νέου για να ταιριάζει με τον ιερό κανόνα: η εικόνα της Παναγίας και του Βρέφους μπορεί να έχει τις ρίζες της σε προηγούμενες αιγυπτιακές απεικονίσεις της Ίσιδας και του βρέφους Ώρου. Παραδείγματα σαν αυτό είναι το κλειδί για το κεντρικό επιχείρημα του βιβλίου. Ο συγγραφέας περιγράφει τη διαδικασία που μεταμόρφωσε το πολιτιστικό τοπίο της περιόδου ως διαδικασία επανάληψης, αναδιαμόρφωσης και οικειοποίησης καλλιτεχνικών εννοιών ή επανεπεξεργασίας του παρελθόντος μέχρι να εμφανιστεί το νέο – μια περίπτωση εξέλιξης, όχι επανάστασης.

πηγή

Current Archaeology

Τοπία και Πορτρέτα: John Berger για τη τέχνη και τους καλλιτέχνες .

 

PORTRAITS 

Ο John Berger, ένας από τους πιο διάσημους αφηγητές και συγγραφείς στον κόσμο για την τέχνη, αφηγείται μια προσωπική ιστορία της τέχνης από τους προϊστορικούς πίνακες των σπηλαίων Chauvet έως τους εννοιολογικούς καλλιτέχνες του 21ου αιώνα. Ο Μπέργκερ παρουσιάζει εντελώς νέους τρόπους σκέψης για καλλιτέχνες που έχουν αγιοποιηθεί και είναι σκοτεινοί, από τον Ρέμπραντ έως τον Χένρι Μουρ, τον Τζάκσον Πόλοκ έως τον Πικάσο. Σε όλη τη διάρκεια, ο Berger διατηρεί την ουσιαστική σύνδεση μεταξύ της πολιτικής, της τέχνης και της ευρύτερης μελέτης του πολιτισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένας διαφωτιστικός περίπατος μέσα από πολλούς αιώνες οπτικής κουλτούρας, από μια από τις πιο δυναμικές κριτικές φωνές του σύγχρονου κόσμου.

LANDSCAPES

Τι μας λέει η τέχνη για τον εαυτό μας; John Berger για την πολιτική και τις παρηγοριές της δημιουργικότητας.

Σε αυτή τη λαμπρή συλλογή διαφορετικών έργων —δοκίμια, διηγήματα, ποιήματα, μεταφράσεις— που εκτείνεται σε μια ζωή ενασχόλησης με την τέχνη, ο John Berger αποκαλύπτει πώς έφτασε στον δικό του μοναδικό τρόπο να βλέπει. Προκαλεί τους αναγνώστες να επανεξετάσουν κάθε τους υπόθεση σχετικά με το ρόλο της δημιουργικότητας στη ζωή μας. Αποδίδοντας φόρο τιμής στους συγγραφείς και τους στοχαστές που τον επηρέασαν, πιέζει στα όρια της καλλιτεχνικής γραφής, δείχνοντας όμορφα πώς το μάτι του καλλιτέχνη τον κάνει αφηγητή και όχι κριτικό. Η εκτεταμένη προοπτική του περιλαμβάνει καλλιτεχνικά κινήματα και μεμονωμένους καλλιτέχνες —από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα— χωρίς να παραμελεί ποτέ το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της δημιουργίας τους. Το Landscapes —μαζί με τα Portraits — ολοκληρώνει μια περιήγηση στην ιστορία της τέχνης που θα αποτελέσει πνευματικό σημείο αναφοράς για πολλά χρόνια ακόμα.

πηγή

versobooks.com

Αιρετική Αισθητική: Παζολίνι για τη ζωγραφική

 Ένας από τους πιο μυθοποιημένους μαρξιστές διανοούμενους της Ευρώπης του 20ού αιώνα, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι δεν ήταν μόνο ποιητής, κινηματογραφιστής, μυθιστοριογράφος και πολιτικός μάρτυρας. Ήταν επίσης δεινός κριτικός της ζωγραφικής. Ένας κατά διαστήματα ασκούμενος καλλιτέχνης από μόνος του, ο Παζολίνι σπούδασε κοντά στον διακεκριμένο ιστορικό τέχνης Ρομπέρτο ​​Λονγκί, τα μαθήματα του οποίου σημάδεψαν μια δια βίου συγγένεια με την παραστατική ζωγραφική και τον κεντρικό ρόλο της σε μια ιδιαίτερη κινηματογραφική ευαισθησία.

  Ο Παζολίνι ξεκίνησε ηθελημένα να «μολύνει» την κριτική τέχνης με σημειωτική, διαλεκτολογία και θεωρία κινηματογράφου, γράφοντας δοκίμια καταλόγων και κριτικές εκθέσεων μαζί με ποιήματα, αυτοβιογραφικούς διαλογισμούς και δημόσιες διαλέξεις για τη ζωγραφική. Το άγριο ιδιότυπο μείγμα του κομμουνισμού και του κλασικισμού, του τοπικισμού και της αστικής οικουμενικότητας, της εικονοφιλίας και της αισθητικής «αίρεσης», εμψύχωσε και ανταγωνίστηκε την ψυχροπολεμική κουλτούρα όπως λίγοι Ευρωπαίοι σύγχρονοι. Αυτό το βιβλίο προσφέρει πολλά κείμενα που προηγουμένως ήταν διαθέσιμα μόνο στα ιταλικά, το καθένα συνοδευόμενο από ένα εκδοτικό σημείωμα που διευκρινίζει τη θέση του στο ταραχώδες πλαίσιο της μεταπολεμικής ιταλικής κουλτούρας.

  Προλογιζόμενο από τον διάσημο ιστορικό τέχνης TJ Clark, ένα ιστορικό δοκίμιο για τη ριζοσπαστική αισθητική του Παζολίνι αγκυροβολεί την ανθολογία. Εκατό χρόνια μετά τη γέννησή του, η Αιρετική Αισθητική ρίχνει φως σε μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της πνευματικής ζωής του Παζολίνι, φωτίζοντας περαιτέρω ένα τεράστιο κινηματογραφικό και ποιητικό σώμα στην πορεία.

πηγή

versobooks.com

Οι εντυπωσιακές καρτ ποσταλ με θέμα τη βοτανολογία

 

 Αυτή η υπέροχη συλλογή από 50 ζωντανές καρτ ποστάλ περιλαμβάνει τις απίστευτες εικονογραφήσεις της Katie Scott για όλα τα βοτανικά πράγματα. Από τα πιο μικροσκοπικά φύκια μέχρι το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου, αυτές οι όμορφες εικόνες είναι ιδανικές για αποστολή σε φίλους ή για καρφίτσωμα στον τοίχο σας.

πηγή

Bookodyssey