To Χριστόψωμο, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης audiobook

 

Ναπολέων Λαπαθιώτης, ένας ευγενήςτου περιθώριου

 

Από το αρχείο της ερτ εποχές και συγγραφείς.

Ανακαινίστηκε το ψηφιακό μουσείο για τη Μακρόνησο

Το στρατόπεδο της Μακρονήσου
(Κρατικό Αρχείο της Βόρειας Μακεδονίας).

  Στη  Μακρόνησο λειτουργεί για πρώτη φορά στρατόπεδο το 1947, κατά την περίοδο του Εμφυλίου. Βασικός σκοπός είναι η «αναμόρφωση» των κομμουνιστών ώστε να αποκηρύξουν την πολιτική τους ιδεολογία και να φύγουν από εκεί διαλυμένοι ηθικά και ψυχολογικά, και να μην μπορούν να συνεχίσουν τη «δράση» τους.

  Μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε πόσοι ακριβώς πέρασαν από αυτή την κόλαση. Η πρώτη επίσημη εκτίμηση γίνεται το 1950 με στοιχεία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και του Γεώργιου Παπανδρέου, που κάνουν λόγο για περίπου 40 χιλιάδες κρατούμενους από τα μέσα του 1947 μέχρι τις αρχές του 1950. Εκτιμήσεις που έχουν γίνει και μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί κάνουν λόγο έως και για 100 χιλιάδες φυλακισμένους, που εξορίστηκαν καθ' όλη την περίοδο λειτουργίας του στρατοπέδου. Δηλαδή από το 1947 μέχρι το 1957.

 Κατά την «περιήγηση» στο ψηφιακό μουσείο μαθαίνει κανείς όλο το ιστορικό τόσο πριν όσο και μετά τη λειτουργία του στρατοπέδου. Μαθαίνει τι ακριβώς συνέβη με ιστορικά τεκμήρια, κείμενα, πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, μαρτυρίες, τοπογραφικά και διάφορα άλλα στοιχεία, όπως τα περιοδικά προπαγάνδας που μοίραζαν στους φυλακισμένους.

Το ψηφιακό μουσείο για τη Μακρόνησο άνοιξε τις «πύλες» του για πρώτη φορά πριν από έξι χρόνια. Οι συλλογές εμπλουτίστηκαν και σήμερα περισσότερες από 1.000 εικόνες μαρτυρούν και τεκμηριώνουν τις συνθήκες επιβίωσης και τον παραλογισμό. 

Το ψηφιακό μουσείο για τη Μακρόνησο βρίσκεται στη διεύθυνση

https://www.makronissos.org/

Πηγή 

Lifo.gr,   Μιχάλης Γελασάκης

Μετά την καταστροφική πυρκαγιά, ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων θα ανοίξει ξανά ένα χρόνο από σήμερα

 

Το 2019, η στέγη του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων βρέθηκε να περνά μια κόλαση φωτιάς, η οποία καταβρόχθιζε το εύθραυστο κωδωνοστάσιο της καθώς το Παρίσι παρακολουθούσε με τρόμο. Οι πυροσβέστες έσωσαν την κατασκευή, συμπεριλαμβανομένων των δύο εμβληματικών πύργων της, αλλά τα δύο τρίτα της οροφής καταστράφηκαν. Μέσα σε λίγες μέρες, ξεκίνησε ένα έργο 865 εκατομμυρίων δολαρίων, μόνο για να προχωρήσει σε εκρήξεις λόγω του lockdown του Covid-19, ένα πλήθος  αρχαιολογικών ευρημάτων  κάτω από τα θεμέλια της εκκλησίας και ένα αμφιλεγόμενο  σχέδιο εκσυγχρονισμού .

Η εκκλησία θα ανοίξει ξανά επίσημα τις πόρτες της στους επισκέπτες ένα χρόνο από σήμερα, ανακοίνωσε η γαλλική κυβέρνηση. Σύμφωνα με το Associated Press , ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα περιηγηθεί στον χώρο με τους λιθοξόους και τους ξυλουργούς που εργάζονται επί του παρόντος για να τηρήσουν την προθεσμία των 12 μηνών και στη συνέχεια θα παραδώσει τις διαδικασίες στον κλήρο της Παναγίας των Παρισίων για μια πολυαναμενόμενη υπηρεσία. 

Ο καθεδρικός ναός «δεν είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός ούτε ίσως ο πιο όμορφος», είπε στο AP ο ιερέας Olivier Ribadeau Dumas, πρύτανης του, αλλά «είναι η ενσάρκωση της ψυχής ενός έθνους».

«Οι προσδοκίες, οι προετοιμασίες για την επαναλειτουργία είναι ένα υπέροχο σημάδι ελπίδας σε έναν δύσκολο κόσμο», πρόσθεσε.

Η προσπάθεια ανοικοδόμησης της Notre-Dame υπήρξε ένα διχαστικό θέμα στη Γαλλία και διεθνώς. Λίγο μετά τον περιορισμό της πυρκαγιάς, ο Γάλλος συλλέκτης François Pinault και ο γιος του François-Henri υποσχέθηκαν 100 εκατομμύρια ευρώ  (περίπου 113 εκατομμύρια δολάρια) για την προσπάθεια. Ώρες αργότερα, ο συλλέκτης Bernard Arnault ανακοίνωσε ότι θα  δωρίσει 200 ​​εκατομμύρια ευρώ  (περίπου 226 εκατομμύρια δολάρια).

Η ανοικοδόμηση ξεκίνησε σοβαρά το 2022, μετά από ανασκαφές για να διασφαλιστεί ότι η κατασκευή θα μπορούσε να διατηρήσει το έργο. Οι Γάλλοι δεν άφησαν καμία ενέργεια ή έξοδα να σταθούν εμπόδιο για την επιστροφή του ναού στην παλιά του δόξα: το πανύψηλο κωδωνοστάσιο ξαναχτίστηκε σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Eugène Viollet-le-Duc του 1859, με μνημειώδεις δοκούς που παράγονται από περίπου 1.500 βελανιδιές επεξεργασμένες και κομμένες σύμφωνα με μεσαιωνικές τεχνικές ξυλουργικής. Μετά τη δημόσια κατακραυγή, ο Μακρόν εγκατέλειψε τα αντιδημοφιλή σχέδια να αντικαταστήσει το κωδωνοστάσιο του 19ου αιώνα με μια «σύγχρονη αρχιτεκτονική χειρονομία».

Ενώ το εσωτερικό εξακολουθεί να φέρει σημάδια από τη φωτιά, η οροφή και το κωδωνοστάσιο πρόκειται να ολοκληρωθούν όταν εκατομμύρια οπαδοί των Ολυμπιακών Αγώνων κατέβουν στο Παρίσι για τους Θερινούς Αγώνες που ξεκινούν στις 26 Ιουλίου. 

Πηγή

Artnews

Οι βενετσιάνικες καμπάνες της Κέρκυρας αφηγούνται την ιστορία τους

Μοναδικά, «μουσειακά» έργα τέχνης, τόσο για τις επιγραφές, όσο και για τις παραστάσεις και τη διακόσμηση τους, αποτελούν οι βενετσιάνικες καμπάνες από τον 15ο αιώνα, που άντεξαν στη λεηλασία, στον χρόνο και κοσμούν κωδωνοστάσια ναών στην Κέρκυρα.

Κάθε μία αφηγείται την ιστορία της. Η παλαιότερη αναγράφει 1402.Οι βενετσιάνικες καμπάνες απασχόλησαν τον ιστορικό και ερευνητή Γεράσιμο Δημουλά, ο οποίος έκανε μακρόχρονη και επίπονη έρευνα, με την οποία συμμετείχε στο Διεθνές Συνέδριο που διεξήχθη στη Βενετία 24-25 και 26 Νοεμβρίου με θέμα τις επιρροές της ιταλικής τέχνης στην Ελληνική Ανατολή την περίοδο 14ος -16ος αιώνας.

αγίου Φραγκίσκου, παρουσία αγγέλων, και στο χαμηλότερο η μορφή ενός επισκόπου, ο οποίος κρατάει μια σφαίρα. Γύρω από αυτήν τη σφραγίδα αναπτύσσεται κυκλικά η παρακάτω δυσανάγνωστη επιγραφή: …FR(atr)… PAVLI…. ΕΡΙ(scopus) GIRAPETRE. Καθώς γνωρίζουμε, υπάρχει καμπάνα του 1487 στο Lavarigo, στην Ίστρια της Κροατίας, με τα αρχικά S(alvator) F(ecit), επομένως δεν αποκλείεται να πρόκειται για παραγωγή του εργαστηρίου αυτού. Ο διάκοσμος της μεσαίας ζώνης περιλαμβάνει επίσης, μια λεπτομερή παράσταση της Άκρας Ταπείνωσης με τον σταυρό και το ακάνθινο στεφάνι, και παράσταση του Αγίου Γεωργίου, σε σπάνια αποτύπωση με φτερά αγγέλου να σκοτώνει τον δράκοντα. Στο ίδιο επίπεδο, το μεσαίο, ο κατασκευαστής έχει αποτυπώσει τα στοιχεία του, ένα καλλιτεχνικό S, επάνω στο οποίο εφάπτεται ένας σταυρός. Η επιγραφή της καμπάνας, στον βαθμό που διακρίνεται, είναι: IHS * MCCCCLXXXVIII +S * …FR(atr) … PAVLI…. ΕΡΙ(scopus) GIRAPETRE».

«Ο Γερμανός αρχαιολόγος και ερευνητής Anton Gnirs, ο οποίος ασχολήθηκε με τις καμπάνες της Αδριατικής καθώς και αυτές στα Ανατολικά των Άλπεων, ανακάλυψε παρόμοια επιγραφή: «S(igillum) FR(atr)IS PAVLI DEI GRACIA EPI(scopus) GIRAPETRE», με χρονολογία 1469. Η αναφερόμενη επιγραφή, σχετίζεται με κάποιον καθολικό επίσκοπο Παύλο της Ιεράπετρας, στη βενετοκρατούμενη Κρήτη, ο οποίος υπηρέτησε από τις 8.7.1359 έως τις 15.3.1363. Πράγματι, διαπιστώνουμε ότι και στην αμυγδαλωτή σφραγίδα, στην καμπάνα της Κέρκυρας, διακρίνονται καθαρά οι λέξεις: GIRAPETRE (Ιεράπετρα) και PAVLI (Παύλος). Όμως, οι υπόλοιπες λέξεις δυστυχώς παραμένουν δυσανάγνωστες» τονίζει ο κ. Δημουλάς.

«Αξίζει να σημειωθεί, ότι η ανωτέρω επιγραφή αρχικά μου επισημάνθηκε από τον Ισπανό συγγραφέα Alex Rodriguez Suares», αναφέρει ο κ. Δημουλάς «και στη συνέχεια, μετά από καθάρισμα και πλύσιμο με νερό, έγινε ευδιάκριτο το επίμαχο σημείο της. Από τα παραπάνω προκύπτει, η ιδιαίτερη ιστορική και καλλιτεχνική αξία της εν λόγω καμπάνας. Ωστόσο, δημιουργούνται ορισμένα ερωτήματα ,όπως, γιατί εξακολούθησε να υπάρχει η φιγούρα και η επιγραφή του Λατίνου επισκόπου Παύλου στα τέλη του 15ου αιώνα; Πώς βρέθηκε, τελικά, αυτή η καμπάνα από την Κρήτη στην Κέρκυρα, και μάλιστα στα Μελίκια, στη νότια άκρη του νησιού; Υποθέτουμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μεταξύ των ετών 1646 και 1669, οπότε έλαβε χώρα η μαζική μετανάστευση Κρητικών, κατά τη διάρκεια του βενετοτουρκικού πολέμου μέχρι την τελική πτώση του Χάνδακα. Η υπόθεση αυτή, παρότι είναι λογικοφανής, δεν κατέστη δυνατόν να τεκμηριωθεί από κάποια γραπτή πηγή».

Η καμπάνα της Τριμάρτυρος στο προάστιο Γαρίτσα

Ο ναός της Τριμάρτυρος στο προάστιο Γαρίτσα της πόλης της Κέρκυρας, κτίστηκε λίγο πριν το 1675 από Κρητικούς πρόσφυγες, οι οποίοι σύστησαν αδελφότητα. Η καμπάνα η οποία βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του καμπαναριού, στη μονόλοβη υποδοχή, έχει επίμηκες σχήμα, που αποτελεί μεσαιωνικό χαρακτηριστικό. Είναι μικρών διαστάσεων και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, αν και είναι ραγισμένη. Στο υψηλότερο σημείο της, ανάμεσα από διακοσμητικές μαργαρίτες, φέρει την εξής χρονολογία φουρνίσματος: MCCCCC [1500]. Στο κυρίως σώμα της καμπάνας, κυριαρχεί το μονόγραμμα ΡΖ, το οποίο παραπέμπει στον Pietro di Zuane, τον σημαντικότερο Βενετό χυτευτή του 16ου αιώνα, που, αν και πέθανε το 1543, οι απόγονοί του συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα αρχικά του ονόματός του ως εγγύηση ποιότητας. «Ο γιος του, Zuanne Battista, υπέγραφε με τα αρχικά ZPHL. Πάνω από τα αρχικά του ονόματος ΡΖ ορθώνεται ένα κοντάρι με το σύμβολο του σταυρού, στην κορυφή, και χαμηλότερα το συμβολικό γράμμα X, πεπλατυσμένο. Διακρίνονται ακόμη εγχάρακτες παραστάσεις. Στη μέση, ένας άγιος με ράβδο ή σπαθί στο αριστερό χέρι, ψηλότερα δε, σε τετράγωνο πλαίσιο χωρισμένο σε δύο επίπεδα βρίσκονται 4 μορφές, από τις οποίες η επάνω δεξιά, βρίσκεται σε στάση γονατιστή, στην αντίθετη πλευρά στέκεται επίσης ένας άγιος, αγνώστων στοιχείων, ο οποίος κρατά ένα δυσδιάκριτο αντικείμενο. Ο παραγγελιοδόχος της καμπάνας αυτής είναι ο Ioannes Xaldo, καθότι το όνομά του βρίσκεται στην ίδια σειρά με τα αρχικά FF, που σημαίνουν ότι “έγινε με εντολή” ή “διέταξε να γίνει”. Ο Pietro di Zuane είναι ο κατασκευαστής. Η επιγραφή που φέρει η καμπάνα είναι: IHS * MCCCCC * ΡΖ * IOANNES XALDO FF. Ενώ όμως η καμπάνα φουρνίστηκε το έτος 1500, βρίσκεται τοποθετημένη σε ναό που κατασκευάστηκε σχεδόν δύο αιώνες αργότερα, γεγονός που συνεπάγεται μια χρονική ανακολουθία. Πιθανή εξήγηση μπορεί να θεωρηθεί το ότι αυτή μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα από Κρήτες πρόσφυγες από τον Χάνδακα. Άλλωστε, είναι μικρών διαστάσεων, επομένως μεταφέρεται εύκολα. Οι Κρητικοί που κατέφυγαν στην Κέρκυρα, μετά την πτώση του Χάνδακα, έχτισαν τις δικές τους εκκλησίες, για να φυλάξουν τα ιερά και τα όσια που έφεραν μαζί τους» αναφέρει ο κ. Δημουλάς.

Πηγή: 

ΑΠΕ – ΜΠΕ

Τα λουλούδια του Vincent Van Gogh

  Ένα εξαιρετικό σημειωματάριο Van Gogh A5 με σκληρό εξώφυλλο και μαγνητικό κλείσιμο. Αυτή η ειδική επετειακή έκδοση αποτίει φόρο τιμής στα λουλούδια του Vincent

  Το 2023, γιορτάστηκε η 50η επέτειος του μουσείου Van Gogh. Για να σηματοδοτηθεί αυτό το εορταστικό ορόσημο, σχεδιάστηκε ένα αποκλειστικό έργο τέχνης αφιερωμένο στα Λουλούδια του Βίνσεντ. Η αγάπη του Vincent για τη φύση είναι ορατή σε όλα τα λουλούδια που ζωγράφισε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Για αυτήν την ειδική περίσταση, όλα τα λουλούδια του συνδυάζονται σε ένα ανθισμένο μπουκέτο που γιορτάζει την 50ή επέτειο του Μουσείου Βαν Γκογκ του Άμστερνταμ.

 Με πάνω από 200 πίνακες, σχεδόν 500 σχέδια και περισσότερα από 700 γράμματα, το Μουσείο Βαν Γκογκ φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ βαν Γκογκ οπουδήποτε στον κόσμο. Το Μουσείο Βαν Γκογκ εμπνέει αμέτρητους θιασώτες με τη ζωή και το έργο του Βίνσεντ βαν Γκογκ και των συγχρόνων του για περισσότερα από 50 χρόνια. Όλα τα προϊόντα μας αναπτύσσονται έχοντας κατά νου την κληρονομιά του Βίνσεντ Βαν Γκογκ και κάθε αγορά συμβάλλει στη διατήρηση των δραστηριοτήτων του Μουσείου Βαν Γκογκ, κατά τη διάρκεια των εορτασμών επετείου μας και όχι μόνο.

Πηγή

Μuseumstore.gr

Στο Όρος Άθως

 Το 1885 ένας από τους γνωστούς Νεοέλληνες ζωγράφους, ο Θεόδωρος Ράλλης, αποφάσισε να επισκεφθεί το Άγιον Όρος αναζητώντας θέματα για τα έργα του. Σκοπός του ήταν να μελετήσει την τέχνη που θα συναντούσε στα μοναστήρια και να πάρει μια γεύση της μοναχικής ζωής, μελετώντας ιδιαίτερα την καθημερινή ζωή των μοναχών. Η εμπειρία αυτή καταγράφηκε στο ημερολόγιό του, το οποίο εξέδωσε το 1899 στο Κάιρο, στη γαλλική γλώσσα.

Ο εντοπισμός ενός αντιτύπου από την ερευνήτρια στη βιβλιοθήκη του Γ. Μαυροκορδάτου-Μπαλτατζή στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος επέτρεψε τη μετάφραση και το σχολιασμό του κειμένου. Η μοναδικότητά του ως μαρτυρία Νεοέλληνα καλλιτέχνη για το Άγιον Όρος κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, για το οποίο έχουμε λίγες πληροφορίες, καθώς και η έμμεση σύνθεση της βυζαντινής παράδοσης και της νεοελληνικής τέχνης, καθιστούν το ανάγνωσμα πολύτιμο. Η γλαφυρότητα και η απλότητα του ύφους του θα τέρψει τον βιβλιόφιλο, ενώ οι παρατηρήσεις του συγγραφέα και ζωγράφου θα αποκαλύψουν ενδιαφέροντα στοιχεία στον ειδικευόμενο επιστήμονα.

Πήγη

Εκδόσεις Καστανιώτη

Το Άναμμα του καντηλιού, του Θεόδωρου Ράλλη

 

Ο πίνακας και ο συμβολισμός του.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει το συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς το θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει, επίσης, το φως του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου ότι πρέπει να είμαστε τα φώτα του κόσμου. Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του θεού, αλλά και τα  κανδήλια συμβολίζουν την εκκλησία που είναι μεταδοτική θείου ελέους και φωτιστική.

 Ο Θεόδωρος Ράλλης(1852-1909) είναι από τους γνωστότερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Καλλιτέχνης με ανελλιπή παρουσία στο επίσημο παρισινί Σαλόν, ο Ράλλης ανέπτυξε παράλληλα διεθνή εκθεσιακή δραστηριότητα. Άντλησε τα εθνογραφικά θέματα και τις σαγηνευτικές εικόνες από τα συστηματικά ταξίδια του στην Ελλάδα και στην Ανατολή, ενώ διατηρούσε επίσης ένα δεύτερο ατελιέ στο Κάιρο. Η εικαστική δημιουργία του εναρμονίζεται με το πνεύμα της παραδοσιακής ζωγραφικής που διδάχτηκε κοντά στο διάσημο Γάλλο οριενταλιστή Jean Leon Gerome. Γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλέμπορων από τη Κωνσταντινούπολη και με ρίζες χιώτικες, σπούδασε ζωγραφική στη σχολή καλών τεχνών του Παρισιού, με υποτροφία από τον βασιλιά Όθωνα και με δάσκαλο τον οριενταλιστή Ζαν Λεον Ζερόμ. Έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Σαλόνι του Παρισιού το 1875. Ήταν μέλος της εταιρείας Γάλλων ζωγράφων, η οποία τον τίμησε με εύφημο μνεία το 1885. Εγιν επίσης μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το 1900 διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού.

Μια αναπαραγωγή του έργου σε καμβά(40x23 εκ.) με χειροποίητη ξύλινη κορνίζα είναι διαθέσιμη σε περιορισμένη έκδοση 399 τεμαχίων και μπορείτε να τη βρείτε στο Museum store.gr.

Πηγή 

Museumstore.gr