Ναύτης και έρωτες, η βεντάλια του Γιάννη Τσαρούχη

Γιάννης Τσαρούχης (1910 - 1989), Ναύτης και έρωτες, 1943, Τέμπερα σε ξύλο, 16 x 32 εκ., Δωρεά Καρόλου και Λίλης Αρλιώτη, Εθνική Πινακοθήκη.

 Η βεντάλια του Γιάννη Τσαρούχη πήρε μέρος σε μια παράσταση για φίλους τον καιρό της ναζιστικής κατοχής όταν ο ζωγράφος μεταμορφώθηκε σε σκηνοθέτη, σκηνογράφο, ενδυματολόγο, ηθοποιό, περφόρμερ. Ο Γιάννης Τσαρούχης χάρισε την βεντάλια στη ζωγράφο Λιλή Αρλιώτη και χρόνια αργότερα εκείνη την δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη.

 Ενας ναύτης, ανάμεσα σε δύο γυμνούς ερωτιδείς, άνδρες με αγγελικά φτερά, τα οποία θυμίζουν τεχνική αγιογραφίας και ύφος λιτό βυζαντινό, τοποθετημένοι στη φύση.  Στα άκρα της βεντάλιας έχει δημιουργήσει μπορντούρα απλών λουλουδιών με λευκά πέταλα. Κυριαρχούν τα χρώματα της γης σε όλο το έργο.

Η κόρη με το πανέρι, το παλαιότερο γνωστό έργο του ζωγράφου Ιακωβίδη

 

Γεώργιος Ιακωβίδης, Κόρη με πανέρι,1874, Κάρβουνο σε χαρτί, 110×70 εκ, Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη

 Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης. Το παλαιότερο γνωστό χρονολογημένο έργο του Ιακωβίδη είναι η <<Κόρη με το πανέρι>> του 1874. Το έργο απεικονίζει μια κοπέλα στραμμένη κατά ¾ προς τον θεατή. Τα χέρια της είναι σταυρωμένα πάνω σ' ένα άδειο πανέρι που κρατά στην αγκαλιά της. Φαίνεται ότι μόλις τελείωσε κάποια οικιακή εργασία και αποκαμωμένη στέκεται να ξεκουραστεί. Για να αποδόσει τους όγκους ο Ιακωβίδης παίζει με τις φωτοσκιάσεις. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια διακρίνεται για την ικανότητα του να μετατρέπει το απλό σχέδιο σε ολοκληρωμένο έργο, δεξιοτεχνία την οποία καλλιέργησε καθόλη τη σταδιοδρομία του.

  Ο Γεώργιος Ιακωβίδης (1853 –  1932) ήταν Έλληνας ζωγράφος κι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Σχολής του Μονάχου.

 

  Ο Ιακωβίδης υπηρέτησε πιστά τον γερμανικό ακαδημαϊκό νατουραλισμό της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Τα θέματά του, παρότι ζωντανά και γεμάτα ελληνικό φως, διακατέχονται από την θεατρικότητα και την αυστηρότητα που επέβαλε ο ακαδημαϊσμός. Από τα πρώιμα κιόλας έργα του εκδήλωσε το ταλέντο του να συλλαμβάνει τον ψυχισμό τον μοντέλων του με τεχνική αρτιότητα, ενώ ο σωστός χειρισμός του φωτός, του χρώματος και της υφής των πραγμάτων, τον έκαναν περιζήτητο ως προσωπογράφο της υψηλής κοινωνίας. Παρά τις επιτυχίες του όμως στον τομέα της προσωπογραφίας, ο Ιακωβίδης έμελλε τελικά να κατακτήσει περίοπτη θέση στην ιστορία της ελληνικής τέχνης ως ο ζωγράφος και ψυχογράφος της παιδικής ηλικίας.

Πηγές

Βικιπαίδεια

Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Πηγή εικόνας: thematofylakes.gr | Προσωπογραφία του Γεωργίου Ιακωβίδη.

Η λειτουργεία των αγιογράφων στη Κέρκυρα τον 16ο αιώνα και ως νοτάριων.

 

 

 Οι επιγραφές στους ναούς της Κέρκυρας αν και δεν προϋπέθεταν έγγραφα υπήρχαν ως αποκλειστικό τεκμήριο για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των κτητόρων και όσων συνεισφέραν στην οικοδόμηση τους. Με την επιδίωξη της διηνέκής μνήμης όσων συνέβαλαν στην ίδρυση ή την ανακαίνιση των ναών, τη διασφάλιση των κτητορικών τους δικαιωμάτων και συνακόλουθα τον αποκλεισμό όσων δεν είχαν συμβάλει. 

 Οι επιγραφές, ελλείψη  άλλης γραπτής μαρτυρίας, είχαν θέση επίσημου εγγράφου και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε περιπτώσεις διεκδίκησης ή κατοχύρωσης περιουσιακών ή κτητορικών δικαιωμάτων. Και για τον λόγο αυτό αντιγράφονταν. Στον ιόνιο χώρο, η χρήση των επιγραφών ως τεκμηρίων σε περιπτώσεις δικαστικής διεκδίκησης ή διευκρύνισης κτητορικών δικαιωμάτων, βεβαιώνεται από τις αρχειακές πηγές.

 Τη σχετική εντολή έδινε η πολιτική αρχή ή ο ενδιαφερόμενος, και την αντιγραφή συνήθως έκανε κάποιος ζωγράφος ή νοτάριος. Σε σχετική υπόθεση που αφορά την Ιερά μονή Παντοκράτορος στο ομώνυμο όρος κατά το έτος 1347, με βάση τα δεδομένα της επιγραφής του 1614, μετά το έτος έχει παραλλειφθεί η ημερομηνία, η οποία ήταν ορατή και γράφτηκε στο σημείο του ιερού όπου άλλοτε υπήρχε η επιγραφή, από τον αγιογράφο Ιωάννη Στήλια, ως εξής ''επη έτους ςΩΝΕ...βρηου ζ. Ο αγιογράφος Ιωάννης Στήλιας μετά από κάποια έτη χειροτονήθηκε και απαντάτε ως εφημέριος του ναού της Υπαπαντής πόλεως και της Αγίας Μαρίνας στο Καρδάκι.

Πηγές

Συλλογικές χορηγίες στη Κέρκυρα κατά την πρώιμη Λατινοκρατία, Σπ. Χρ. Καρύδη

Το Άναμμα του καντηλιού, του Θεόδωρου Ράλλη

 

Ο πίνακας και ο συμβολισμός του.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει το συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς το θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει, επίσης, το φως του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου ότι πρέπει να είμαστε τα φώτα του κόσμου. Το λάδι συμβολίζει το άπειρο έλεος του θεού, αλλά και τα  κανδήλια συμβολίζουν την εκκλησία που είναι μεταδοτική θείου ελέους και φωτιστική.

 Ο Θεόδωρος Ράλλης(1852-1909) είναι από τους γνωστότερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα. Καλλιτέχνης με ανελλιπή παρουσία στο επίσημο παρισινί Σαλόν, ο Ράλλης ανέπτυξε παράλληλα διεθνή εκθεσιακή δραστηριότητα. Άντλησε τα εθνογραφικά θέματα και τις σαγηνευτικές εικόνες από τα συστηματικά ταξίδια του στην Ελλάδα και στην Ανατολή, ενώ διατηρούσε επίσης ένα δεύτερο ατελιέ στο Κάιρο. Η εικαστική δημιουργία του εναρμονίζεται με το πνεύμα της παραδοσιακής ζωγραφικής που διδάχτηκε κοντά στο διάσημο Γάλλο οριενταλιστή Jean Leon Gerome. Γόνος πλούσιας οικογένειας μεγαλέμπορων από τη Κωνσταντινούπολη και με ρίζες χιώτικες, σπούδασε ζωγραφική στη σχολή καλών τεχνών του Παρισιού, με υποτροφία από τον βασιλιά Όθωνα και με δάσκαλο τον οριενταλιστή Ζαν Λεον Ζερόμ. Έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο Σαλόνι του Παρισιού το 1875. Ήταν μέλος της εταιρείας Γάλλων ζωγράφων, η οποία τον τίμησε με εύφημο μνεία το 1885. Εγιν επίσης μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το 1900 διετέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής της Διεθνούς Εκθέσεως του Παρισιού.

Μια αναπαραγωγή του έργου σε καμβά(40x23 εκ.) με χειροποίητη ξύλινη κορνίζα είναι διαθέσιμη σε περιορισμένη έκδοση 399 τεμαχίων και μπορείτε να τη βρείτε στο Museum store.gr.

Πηγή 

Museumstore.gr